Ο Στέλιος Καϊτανίδης είναι ειδικός παθολόγος και ομοιοπαθητικός και παρακολούθησε το 1ο Εισαγωγικό Σεμινάριο για την Οργονομία, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
«Γνώρισα την οργονομία ως θεραπευόμενος. Από το 3ο έτος της Ιατρικής έκανα προσωπικές συνεδρίες, που με βοήθησαν αρκετά στο να ισορροπήσω εσωτερικά προσωπικά μου θέματα. Όλοι έχουμε περιθώριο βελτίωσης και, ως προς αυτό, με βοήθησε σημαντικά.
Για μένα ήταν πολύ σημαντικό, και πάντα το είχα κατά νου, να παρακολουθήσω έναν εκπαιδευτικό κύκλο σε σχέση με τη χαρακτηρανάλυση, το έργο του Ράιχ, την Οργονομία κλπ. Κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει μόνο στην Αμερική και δεν ήταν εύκολο, λίγοι το κατάφεραν. Οπότε, μόλις άκουσα ότι θα γίνει ένα παρόμοιο σεμινάριο εδώ, στη Θεσσαλονίκη, το θεώρησα χρυσή ευκαιρία.
Η παρακολούθηση του σεμιναρίου ήταν για μένα μια εμπειρία ζωής, ξεπερνάει την πρόσληψη γνώσης. Ανοίχτηκε μπροστά στα μάτια μου και ερμηνεύτηκε ο κόσμος, οι άνθρωποι, οι συμπεριφορές.
Μέχρι το σημείο εκείνο, πριν το σεμινάριο, παρατηρούσα συστηματικά τους ανθρώπους, πράγμα που είναι μέρος της δουλειάς μου ως ιατρού. Αλλά και στην προσωπική και την κοινωνική μου ζωή, έβλεπα συμπεριφορές και φαινόμενα κι έλεγα “έτσι είναι οι άνθρωποι“. Μετά το σεμινάριο αυτό, το τοπίο ξεκαθάρισε. Όλα είναι ερμηνεύσιμα.
Ειδικότερα ως επαγγελματία υγείας, με βοηθάει στην κατανόηση του άλλου, να αναγνωρίζω τα όρια και τις δυνατότητες του συνανθρώπου μου, του θεραπευόμενου, να ξέρω μέχρι πού μπορώ να προχωρήσω και τι να του ζητήσω να κάνει, τι μπορώ να περιμένω από αυτόν, τις προδιαγραφές του με δυο λόγια.
Στο διαγνωστικό κομμάτι, η ομοιοπαθητική προσέγγιση είναι διαφορετική, ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις, η χαρακτηρανάλυση είναι ένα πραγματικά χρήσιμο εργαλείο. Κυρίως στον τρόπο επικοινωνίας, στο πώς να προσεγγίσεις τον θεραπευόμενο.
Αλλά και ως άτομο με έχει βοηθήσει αυτή η γνώση, στην αντίληψη του κόσμου γενικότερα, πέρα από την ιατρική. Ο προβληματισμός και η στεναχώρια μου είναι ότι αυτό το σύστημα δεν έχει τη διάδοση που θα έπρεπε».
—————————–
Το Εισαγωγικό Σεμινάριο Ψυχιατρικής Οργονοθεραπείας και Χαρακτηρανάλυσης καταρχήν εμπλούτισε τις, ομολογουμένως λιγοστές, γνώσεις μου για την επιστήμη της ψυχιατρικής οργονοθεραπείας, με βοήθησε να εξοικειωθώ με την ορολογία της και να εκτιμήσω το έργο του ιδρυτή της, Wilhelm Reich, την οπτική, τα πειράματα και τις ανακαλύψεις του. Πολύ σημαντική εκτιμώ πως είναι και η διαπίστωση στην οποία οδηγήθηκα, γύρω από την αξία –αν όχι ανάγκη– της οργονοθεραπείας για κάθε άνθρωπο.
Πάνω από όλα όμως, καθώς είμαι πατέρας, το σεμινάριο αυτό μου αποκάλυψε μια ολοκληρωμένη και πολύ διαφορετική θεώρηση για την ανατροφή των παιδιών, την πρόληψη πράξεων και συμπεριφορών που τα στιγματίζουν και προκαλούν τον σχηματισμό της θωράκισης. Η θωράκιση, αυτός ο αμυντικός μηχανισμός κάθε ζωντανού οργανισμού, για να προστατεύεται από υπαρκτούς ή και ανύπαρκτους κινδύνους του περιβάλλοντος, είναι αυτός που αποτρέπει τους ανθρώπους από την απόλαυση του δώρου της ζωής.
Β.Τ.
—————————–
Σε τι με βοήθησε το σεμινάριο
• Να συνδέσω τις αποσπασματικές γνώσεις οργονομίας που είχα, εμπλουτίζοντάς τις με πολλές νέες, σε ένα συνεκτικό όλον. Επειδή εξετάσαμε τη ζωή και τη θωράκιση πολύ σφαιρικά, σε χαρακτηρολογικό, βιολογικό, κοινωνικό επίπεδο, μέσω οργονομετρικών εξισώσεων, αισθάνομαι πως αποκτήσαμε ένα πολύ αξιόπιστο εργαλείο ερμηνείας και κατανόησης του κόσμου.
• Να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου, τον χαρακτήρα μου, τα αίτια που αυτός διαμορφώθηκε, την ιστορία μου. Μέσα από την εξέταση των βασικών τύπων χαρακτήρων (που ήταν από τα αγαπημένα μου κομμάτια του σεμιναρίου) κατάλαβα πολύ περισσότερα πράγματα και για τους γονείς μου, για τον γάμο τους και την παιδική μου ηλικία, για τον αδερφό μου και άλλα αγαπημένα μου πρόσωπα. Αυτό με βοήθησε, θεωρώ, στο να μπορέσω να εξηγήσω κάποια γνωρίσματά τους και ίσως να «κάνω ειρήνη» μ’ αυτά, όσο κι αν τα αντιπαθώ, προσπαθώντας να μην το παίρνω προσωπικά (αναγνωρίζοντάς τα ως τυπικά του χαρακτήρα τους και άρα δικαιολογημένα ως άμυνες, καταλαβαίνοντας πόσο δύσκολο είναι να εγκαταλειφθούν). Με τα παραπάνω φυσικά δεν εννοώ πως δεν δικαιούμαι να εκφράζω την αντίθεσή μου σε κάτι που θεωρώ νοσηρό ή που με ενοχλεί, μόνο και μόνο επειδή το κατανοώ καλύτερα, ωστόσο σαφώς υπάρχει μια συναισθηματική αποφόρτιση με την μερική προσωπική απεμπλοκή, μέσω της κατανόησης.
• Στη δουλειά μου, καθώς κατάλαβα με ποιο τρόπο τα προβλήματά μου (κυρίως το άκαμπτο και δύσκολο να το ευχαριστήσεις υπερεγώ μου) επηρεάζουν το πώς αντιμετωπίζω τους μαθητές μου και το πώς βιώνω την εμπειρία μου μέσα στην τάξη. Θεωρώ πως έχω, ιδιαίτερα μετά το τέλος αυτής της σχολικής χρονιάς (2015-16), πολύ καλή εικόνα των αστοχιών μου και πολλές ιδέες σχετικά με το πώς θα κάνω το μάθημά μου πιο απολαυστικό για τους μαθητές μου αλλά και για μένα.
• Στη θεραπεία μου (έτσι πιστεύω τουλάχιστον). Μου έδωσε ώθηση και αισθάνθηκα ότι έχω καλύτερη επαφή με τον εαυτό μου.
• Στο να αισθανθώ πιο άνετα και οικεία με την επιστήμη της οργονομίας. Να γίνει κάτι που με αφορά (πέρα από το ότι κάνω θεραπεία). Επειδή κατάλαβα πως η οργονομία, αν και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ουσιαστική, δεν είναι η «απόλυτη και μοναδική αλήθεια», ούτε οι οργονομιστές οι «απόλυτα υγιείς άνθρωποι», αυτό με χαλάρωσε και έβαλε τα πράγματα σε μια πιο ρεαλιστική προοπτική. Πριν το σεμινάριο ένιωθα ένα κάποιο δέος απέναντι στην οργονομία όπως την υποψιαζόμουν (γιατί δεν είχα διαβάσει και τόσο πολύ) το οποίο δέος όμως δεν ήταν δημιουργικό, διότι με κρατούσε σε απόσταση. Τώρα, όσο και να αισθάνομαι δέος για τις ανακαλύψεις του Ράιχ, νιώθω πως είναι πολύ πιο προσιτές σε μένα, όχι κάτι πάνω σε βάθρο.
• Με βοήθησε έμμεσα στο να μπορέσω επιτέλους να φτιάξω μια όμορφη σχέση. Μέσω της μελέτης των χαρακτήρων, της καλύτερης κατανόησης του εαυτού μου (και της φαλλικότητάς μου, με την οποία θα μπορούσα να διώξω έναν σύντροφο από κοντά μου) και της ώθησης που μου έδωσε το σεμινάριο στη θεραπεία, μπόρεσα να προχωρήσω στην προσωπική μου ζωή.
Ρ.Κ.
