Η οργονομία είναι το γνωστικό πεδίο των θεωρητικών υποθέσεων και πειραματικών ενδείξεων περί της ύπαρξης μιας πρωταρχικής κοσμικής ενέργειας, την οποία ο Βίλχελμ Ράιχ ονόμασε οργόνη, από την οποία προέρχονται δευτερογενώς όλες οι γνωστές μορφές ενέργειας της σύγχρονης φυσικής. Η οργονομία ερευνά τη φύση, τις ιδιότητες και τις λειτουργίες τής οργόνης, τόσο στο ανθρώπινο σώμα όσο και σε συμπαντική κλίμακα. Διατυπώνει θεωρητικές προτάσεις και εφαρμοστικές αρχές που αφορούν σε όλο το σώμα της σύγχρονης επιστήμης, τόσο στον χώρο των φυσικών όσο και σε εκείνον των ανθρωπιστικών επιστημών. Οι θεωρητικές της αρχές δεν είναι παρά εφαρμογές της λειτουργικής σκέψης που αποτελεί το θεμέλιο του οργονομικού λειτουργισμού. Πρόκειται για τη συλλογιστική τεχνική που εναρμονίζεται πλήρως με τη λειτουργία της φύσης και θεμελιώθηκε από τον Β.Ρ. ως μέθοδος και εργαλείο διερεύνησης των φυσικών διεργασιών (φιλοσοφία των φυσικών επιστημών, οργονομική επιστημολογία).
Η οργονομία ερευνά τόσο την άβια όσο και την έμβια φύση και καταδεικνύει την κοινή τους καταγωγή και την ειδοποιό διαφορά τους. Πρόκειται για τον κανόνα του οργασμού, τη μοναδική αλληλουχία των φυσικών ενεργειακών διαδικασιών (διόγκωση ή μηχανική ένταση — βιοενεργειακή φόρτιση — βιοενεργειακή εκφόρτιση — μηχανική αποδιόγκωση ή χαλάρωση) που χαρακτηρίζει με τη συγκεκριμένη αλληλοδιαδοχή των επιμέρους λειτουργιών αποκλειστικά τις διεργασίες της έμβιας φύσης. Τις λειτουργίες αυτές συναντάμε και στην άβια φύση, αλλά ποτέ με τη συγκεκριμένη σειρά τού τετραφασικού κανόνα του οργασμού ο οποίος χαρακτηρίζει μόνο την έμβια λειτουργικότητα. Ο κανόνας αυτός ανακαλύφθηκε από τον Βίλχελμ Ράιχ όταν ερευνούσε τη σημασία της λειτουργίας του οργασμού, στην προσπάθειά του να κατανοήσει τους ασθενείς του, να απελευθερώσει τις καταπιεσμένες συγκινήσεις τους και να τους οδηγήσει στη γενετησιότητα και στη συγκινησιακή υγεία (ψυχιατρική οργονοθεραπεία).
Η φυσική της οργόνης περιλαμβάνει την πειραματική έρευνα περί των αποχρώντων ενδείξεων της ύπαρξής της. Πρόκειται για θερμοκρασιακές και ηλεκτροσκοπικές μετρήσεις, για τις καταγραφές των απαριθμητών κοσμικής ακτινοβολίας Γκάιγκερ-Μίλερ και τη φωταύγεια των σωλήνων κενού που φορτίζονται στον συσσωρευτή οργόνης (ΣΥΣΟΡ).
Τα βιοηλεκτρικά πειράματα του Β.Ρ. το 1934 αποδεικνύουν τη συσχέτιση των συγκινήσεων με τη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος και τη βιοενεργειακή (οργονοτική) φύση της προέλευσής τους, ανοίγοντας τον δρόμο για την ερμηνεία των ψυχικών και σωματικών βιοπαθειών (Ανακάλυψη οργόνης: Τόμος Ι, Η Λειτουργία του οργασμού και Τόμος ΙΙ, Η βιοπάθεια του καρκίνου, Βιοηλεκτρική διερεύνηση της σεξουαλικότητας και του άγχους). Τα βιολογικά πειράματα των βιόντων (Τα βιόντα) και η σαφής βιολογική και ιατρική επίδραση των συσσωρευτικών συσκευών οργόνης, όπως καταδεικνύεται σε διπλές, τριπλές ερευνητικές μελέτες αλλά και τα πειραματικά ευρήματα του εργαστηρίου μικροσκοπικής έρευνας «Ηράκλειτος», αποδεικνύουν τη θεραπευτική δράση της οργόνης και αποτελούν τη βάση της βιολογικής και ιατρικής οργονομίας.
Η καταστροφική επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας υψηλών συχνοτήτων στην οργόνη και η δημιουργία ΝΤΟΡ, ως αποτέλεσμα της διέγερσής της από την πυρηνική ακτινοβολία (Πείραμα Όρανουρ, 1947) κατέδειξαν την επιδραστικότητα των συσσωρευτικών συσκευών της οργόνης και οδήγησαν τον Ράιχ στην επινόηση του νεφοδιαλυτή, προκειμένου να απομακρύνει τα σύννεφα ΝΤΟΡ από το Όργονον. Έτσι αναπτύχθηκε ο κλάδος της οργονομίας που αφορά στη μελέτη της ατμοσφαιρικής οργόνης και τον έλεγχο του καιρού. Πρόκειται για συγκεκριμένες τεχνικές συγκέντρωσης, συμπύκνωσης ή απομάκρυνσης σχηματισμών της ατμοσφαιρικής οργόνης που μεταβάλλουν τις τοπικές συνθήκες της οργονοτικής ροής προκειμένου να διακοπούν παρατεταμένες περίοδοι ξηρασίας, να μετατοπιστούν ή να διαλυθούν υψηλά βαρομετρικά που ακινητοποιούν την ατμόσφαιρα και προκαλούν δυσφορία και να αποδυναμωθούν ή να εκτραπούν χαμηλά βαρομετρικά (κυκλώνες) ώστε να αποτραπεί η καταστροφική τους δράση (κοσμική οργονική μηχανική).
Στο βιβλίο του Αιθέρας, Θεός και διάβολος, ο Β.Ρ. διατυπώνει τις θεμελιώδεις αρχές και τις θεωρητικές βάσεις του οργονομικού λειτουργισμού, σε αντιδιαστολή τόσο με τη μηχανιστική όσο και με τη μυστικιστική ερμηνεία των φυσικών διεργασιών. Στο βιβλίο Η κοσμική υπέρθεση περιγράφεται η στροβιλιστική κίνηση της οργόνης και η βιογενετική της δράση στην έμβια φύση αλλά και η οργονοτική ροή σε πλανητική και γαλαξιακή κίνηση καθώς και η ενορατική για την εποχή της άποψη του Ράιχ περί της δημιουργίας της μάζας από την υπέρθεση δύο ή περισσοτέρων άυλων οργονοτικών ρευμάτων (οργονομική κοσμολογία).
Οι κοινωνιολογικές μελέτες του Β.Ρ. (1933-1939) αναπτύσσονται στα βιβλία Η μαζική ψυχολογία του φασισμού, Άνθρωποι σε μπελάδες και Η δολοφονία του Χριστού, ενώ η ανακάλυψη του καταστροφικού ρόλου της Συγκινησιακής Πανούκλας στον κοινωνικό χώρο αναλύεται στο τρίτο μέρος του βιβλίου Η ανάλυση του χαρακτήρα. Η κοινωνική ψυχοπαθολογία ερμηνεύεται πλέον ως ειδική εκδήλωση της διαταραγμένης συγκινησιακά ανθρώπινης χαρακτηροδομής και κατ’ αυτόν τον τρόπο οριοθετείται το πλαίσιο της οργονομικής κοινωνιολογίας.
».
