Από το βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ M.D. με τίτλο «Ο συσσωρευτής οργόνης: Η ιατρική και επιστημονική του χρήση», μτφρ. Λεωνίδας Κωνσταντινίδης – Γιώργος Σχοινάς, εκδόσεις Πάλμοργον, σελ. 19-26. 

Η κοσμική αρχέγονη ενέργεια, που λέγεται ΚΟΣΜΙΚΗ ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ανακαλύφθηκε μεταξύ 1936 και 1939 στη Νορβηγία. Η αρχική ανακάλυψη ολοκληρώθηκε το 1940 στην πολιτεία Μέιν των ΗΠΑ. Ήταν αποτέλεσμα περίπλοκων ερευνών στο βασίλειο της φύσης γενικά και των ανθρώπινων βιοενεργειακών λειτουργιών πιο ειδικά, που διήρκησαν περίπου 20 χρόνια. Ανακα­λύφθηκε από τον ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ.

Από το 1940, συγκροτήθηκε σιγά σιγά γύρω από την ανακάλυψη της κοσμικής οργονικής ενέργειας μια επιστημονική οργά­νωση που περιλαμβάνει φυσικούς, ψυχίατρους, βιολόγους, παιδαγωγούς και κοινωνικούς λειτουργούς, καθώς και θυγατρικά ιδρύματα σε αρκετές χώρες.

Αυτή η βασική και επιστημονική ανακάλυψη διαδόθηκε από μόνη της στον κόσμο. Το ρητό που χαρακτηρίζει την αργή της διείσδυση στην κοινωνία ήταν:

«Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ»

Αν και είναι γνωστή, προσφιλής και εκτιμάται σε πολλές χώρες από ορισμένους ακαδημαϊκούς κύκλους, η ανακάλυψη της κοσμικής ενέργειας έμενε άγνωστη μέχρι πρότινος στο πλατύ κοινό. Η εμφάνισή της στην κοινή γνώμη δεν έγινε στιγμιαία, όπως πέφτει ένας κομήτης. Πιστή στις βιοενεργειακές της λειτουργίες, η πρόοδός της θύμισε περισσότερο την αργή ανάπτυξη του δέντρου παρά την εκτυφλωτική λάμψη μιας ξαφνικής αστραπής. Ούτε βέβαια εξαφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά από τα μάτια του κοινού, όπως εξαφανίζεται και ο κομήτης. Είναι εδώ και θα παραμείνει.

Σε πλήρη αρμονία με τις βιολογικές της συνέπειες, η ανακάλυψη κατά κάποιο τρόπο προτίμησε τον ρόλο ενός αφανούς αλλά αποφασιστικού γεγονότος, από την εμφάνιση ενός κομήτη ή τον ερχομό ενός σεισμού. Πολλοί φίλοι που είχαν γνώση του μεγάλου βήματος και ήταν υπερβολικά ανυπόμονοι συνήθιζαν να παρακινούν αυτόν που την ανακάλυψε «να κάνει κάτι πρακτικό» και θορυβώδες γύρω από την ανακάλυψή του1 να εγκαταστήσει ένα «γραφείο δημοσίων σχέσεων»1 να «εξασφαλίσει την “καλή διάθεση” του κοινού»1 να «βάλει πηχυαίους τίτλους στις εφημερίδες» γύρω από την ανακάλυψη της ζωικής ενέργειας* να πάρει την έγκριση από την μια ή την άλλη αυθεντία της ιατρικής ή της φυσικής· με λίγα λόγια να κάνει αρκετά απ’ αυτά που κάνουν οι άνθρωποι όταν Θέλουν να κάνουν τα ονόματα τους γνωστά ή όταν θέλουν να πουλήσουν ένα προϊόν της Εφαρμοσμένης επιστή­μης όπως ένα ψυγείο, ένα ραδιόφωνο, μια τηλεόραση ή ένα φάρμακο. Η πλατιά διαδομένη κακή χρήση της διαφήμισης μας κράτησε μακριά απ’ αυτά.

Ό Εφευρέτης και οι συνεργάτες του αισθάνθηκαν μερικές φορές ενοχή για παραμέληση του καθήκοντος, για χάσιμο της μεγάλης ευκαιρίας, για παράβαση των κανόνων της δημόσιας συμπεριφοράς. Πέρα απ’ αυτό, η σιωπή που περιτριγύριζε τη μεγάλη ανακάλυψη στους κύκλους των «μεγάλων επιχειρήσεων», της υψηλής επιστήμης, και της υψηλής ιατρικής αποτελούσε μερικές φορές μια πραγματική απειλή για τούς επιστημονικούς εργάτες του πεδίου της ΟΡΓΟ­ΝΟΜIΑΣ. Όλο και περισσότερος κόσμος μίλαγε για την ανακάλυψη, στα πάρτι, στα ξενοδοχεία, στα ιατρικά γραφεία, στους κυβερνη­τικούς κύκλους, στα γραφεία της μυστικής αστυνομίας, σε πολλές χώρες. Μιλούσαν τόσο με καλά όσο και με άσχημα λόγια: Εδώ κάθε είδους άνθρωποι εγκωμίαζαν την ανακάλυψη σαν το μεγαλύτερο κατόρθωμα της επιστήμης εδώ και πολλούς αιώνες· αλλού περιγελιό­ταν και δυσφημιζόταν με ένα πολύ επικίνδυνο τρόπο. Όπως συνηθίζεται, η κακή φήμη ταξίδευε πιο γρήγορα απ’ τα καλά λόγια. Μέχρι τώρα καμιά προσπάθεια δεν έχει γίνει από τη μεριά της μικρής ομάδας των εργαζόμενων στην οργονομία να γράψουν στις εφημε­ρίδες, να χρησιμοποιήσουν μια διαφημιστική εταιρεία, να κερδίσουν την εύνοια και την εκτίμηση που το κοινό χορηγεί τόσο πλουσιοπά­ροχα και συχνά με πολλή άγνοια στις αθώες ανακαλύψεις.

Υπήρχαν αρκετοί και πολύ σοβαροί λόγοι, για να μην ακολου­θήσουμε το συνηθισμένο δρόμο του να κάνουμε γνωστή την ανακάλυψη μ’ ένα ογκώδη και ξαφνικό τρόπο:

Πρώτο, τα γεγονότα εξελίσσονταν αρκετά γρήγορα για να μπορέσουν να τα ελέγξουν σωστά και ολοκληρωμένα πολύ λίγοι άνθρωποι.

Δεύτερο, κάθε νέο γεγονός, που αποκαλυπτόταν στον οργονομικό ερευνητή έμοιαζε να αντιφάσκει με τις πιο ακριβοθώρητες και μακροχρόνιες αντιλήψεις, όπως, για παράδειγμα, με τη θεωρία των μικροβίων του αέρα στη βακτηριολογία· με τη θεωρία του «στατικού ηλεκτρισμού» στη φυσική του ηλεκτρισμού· με τη θεωρία των «κυμάτων θερμότητας» της μετεωρολογίας· με τη θεωρία της «κοσμικής ακτι­νοβολίας» που ισχυρίζεται ότι αυτή έρχεται σε μάς από το μακρινό «κενό διάστημα»· με την εξήγηση των πολύμορφων και νομοτελειακών λειτουργιών της αυθόρμητης εκφόρτισης του ηλεκτροσκοπίου σαν «απλά» αποτελέσματα μιας ακατανόητης «φυσικής διαρροής» με τον Δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής και την εντροπία του με τη θεωρία των ατόμων και των ηλεκτρικών σωματιδίων σαν πρωταρχι­κών συστατικών του σύμπαντος με το μεγάλο φόβο που κυριαρχούσε για κάθε σκέψη μιας συγκεκριμένης, μετρήσιμης και εκμεταλλεύσιμης ζωικής ενέργειας· οι μονοσήμαντες μικροσκοπικές παρατηρήσεις που αποκάλυψαν τη φυσική οργάνωση μονοκύτταρων οργανισμών από την αποσύνθεση ενός ιστού και ακόμη από ελεύθερη οργονική ενέργεια σε παγωμένο, έντονα φορτισμένο νερό (Πείραμα XX) και που τόσο ξεκάθαρα απέρριψαν τις βασικές τάσεις της σύγχρονης βιολογίας· και πολλά, πάρα πολλά παρόμοια γεγονότα, το καθένα με παγκόσμιες διαστάσεις.

Τρίτο, το μοναδικό και κυρίαρχο ερώτημα που έμοιαζε δύσκολο να απαντηθεί ήταν το γιατί κανένας ανάμεσα σε τόσες χιλιάδες επιδέ­ξιους, τίμιους, και σκληρά εργαζόμενους επιστήμονες, δεν έπεσε ποτέ, πάνω στις σχέσεις τόσων πολλών γεγονότων και παρατηρήσεων, που απεδείκνυαν αποφασιστικά την ύπαρξη μιας ορατής, μετρήσιμης και διευθυνόμενης, πανταχού παρούσας κοσμικής ενέργειας.

Τέταρτο, οι συγκινησιακές αντιδράσεις ορισμένων ομάδων απλών ανθρώπων καθώς και επιστημόνων, μπρος στην ανακάλυψη, ήταν τόσο επικίνδυνης φύσης, ώστε έγινε αναγκαίο πρώτα να κατανοή­σουμε και να αντιμετωπίσουμε αυτή την εχθρότητα.

Πέμπτο, με κάθε καινούργιο χρόνο που πέρναγε με σκληρή δουλειά πάνω στις νέες λειτουργίες, οι βασικοί νόμοι γινόντουσαν πιο απλοί, αλλά ταυτόχρονα οι διαστάσεις της ανακάλυψης μεγάλωναν σε τρομακτικές αναλογίες. Έγινε αναγκαίο να περιοριστεί κανείς σε μικρούς τομείς των οργονικών λειτουργιών και να προχωρεί πολύ σιγά και προσεκτικά. Ένα μεγάλο άνοιγμα στη δημοσιότητα θα έφερνε τούς λίγους οργονομιστές σ’ ένα βάλτο επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, χωρίς να έχουν εξερευνηθεί ακόμα οι λεπτομέρειες και σε μια τρομακτική δημόσια διαμάχη, που θα έπνιγε χωρίς άλλο τη βασική ερευνητική δουλειά, μέχρι θανάτου.

Μπορούμε να σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο. Τα επιχειρήματα για να μην ακολουθήσουμε το συνηθισμένο δρόμο αναγγελίας των ανακαλύψεων είναι αρκετά και σημαντικά. Αν και ήταν επικίνδυνη μια τέτοια διαδικασία, εξαιτίας των υποψιών που γεννήθηκαν («γιατί δεν σάς αναφέρουν οι εφημερίδες», και «ό τάδε φυσικός δεν έχει ακούσει ποτέ για σάς»), ήταν αναπόφευκτη.

Παρ’ όλα αυτά, τα βασικά ευρήματα έχουν δημοσιευτεί από το 1938 σ’ ένα συνεχές ρεύμα δημοσιεύσεων που είναι διαθέσιμες σε πολλές βιβλιοθήκες σ’ όλο τον κόσμο, αλλά που εκτιμήθηκαν ελάχιστα από τούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει καθώς οξύνθηκε η παγκόσμια κρίση και απλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο. με τον ατομικό πόλεμο στον ορίζοντα, και με τη γνώση μας των βιοενεργειακών αποτελεσμάτων της οργονικής ενέργειας στη διάθεσή μας, αποφασίσαμε να προχωρή­σουμε μ’ ένα γρηγορότερο ρυθμό, αλλά και χωρίς πολύ άγχος. Τα χρόνια μετά το 1940 όλο και πιο πολύς κόσμος μάθαινε για την οργονική ενέργεια σε πολλές χώρες· επομένως, έμοιαζε δυνατό τώρα να αντιμετωπίσουμε το αυξανόμενο ενδιαφέρον με αυξημένη προσπά­θεια για τη διάδοση των πληροφοριών.

[…]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ;

Ή ύπαρξη ενός ειδικού είδους ενέργειας που κατευθύνει και συντηρεί τη ΖΩΗ έχει γίνει δεκτή θεωρητικά για πολύ μακρύ χρονικό διάστημα από πολλούς φυσικούς φιλόσοφους και επιστήμονες. Ο Βίλχελμ Ράιχ κατάφερε να συνδέσει γνωστά γεγονότα και να βρει καινούργια γεγονότα που τα συνδύασε με τα γνωστά, με τέτοιο τρόπο που η ύπαρξη μιας ειδικής ζωικής ενέργειας έγινε σαφώς αποδείξιμη, χρησιμοποιήσιμη και μετρήσιμη. ΟΡΓΟΝΟΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι το όνομα που δόθηκε από το Βίλχελμ Ράιχ σ’ αυτό το ειδικό είδος ζωικής ενέργειας ΜΕΣΑ στο ζωντανό οργανισμό. Η ύπαρξη της οργονικής ενέργειας ΕΞΩ από το ζωντανό οργανισμό, στην ατμόσφαιρα, έχει επίσης αποδειχτεί. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ (ζωική) ενέργεια προέρχεται από την ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ οργονική ενέργεια στην ατμόσφαιρα. Αυτό είναι αρκετά λογικό, γιατί τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στο ζωντανό οργανισμό που δεν υπήρξε προηγούμενα στο περιβάλλον του.

ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙ­ΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΖΩΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ;

Για να γίνουν κατανοητά τα πολλά γνωστά γεγονότα και φαινόμενα στη σχέση τους με την ύπαρξη μιας ειδικής ζωικής ενέργειας, είναι αναγκαίο να εγκαταλειφθούν ορισμένες παρανοήσεις στην επιστημονική σκέψη.

Το οργονικό περίβλημα της Γης

Μάλλον ο καθένας έχει δει το κυματοειδές τρεμόσβημα της ατμόσφαιρας πάνω στο έδαφος, πάνω από τις κορφές των βουνών, στους δρόμους, στις λίμνες, στη θάλασσα κ.λπ. Αυτά τα κυματοειδή φαινόμενα συνήθως ονομάζονται «κύματα ζέστης». Όμως δεν έχουν καμιά σχέση με τη «ζέστη». Η ίδια η ζέστη είναι ένα υποκειμενικό αίσθημα, κι όχι ενέργεια ούτε ένα αντικειμενικό γεγονός. Αντικειμε­νική είναι μόνο η διαστολή του υδράργυρου στο θερμόμετρο. Ο θερμός αέρας ανεβαίνει· τα κύματα που είναι ορατά πάνω στις κορυφές των βουνών δεν ανεβαίνουν, αλλά κινούνται τις καθαρές μέρες από τη Δύση προς την Ανατολή, με τη φορά περιστροφής της Γης. Κινούνται γρηγορότερα από την υδρόγειο· αλλιώς δεν θα έμοιαζαν να κινούνται. Αν αυτά τα κύματα ήταν «ζέστη», θα έπρεπε να είναι πάντοτε ορατά τις «ζεστές» μέρες και να εξαφανίζονται τις «κρύες». Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο: μπορεί κανείς να 0εί «κύματα ζέστης» σε κορυφές ψηλών βουνών και με τηλεσκόπια, ακόμα και 30° πάνω απ’ τον ορίζοντα· και μπορεί να εξαφανιστούν ακόμα και σε ζεστές καλοκαιρινές μέρες πριν από βαριές βροχές ή καταιγίδες. Άρα, αυτά τα κύματα δεν έχουν τίποτα σχετικό με τη «ζέστη». «Κάτι» κινείται από τη Δύση προς την Ανατολή με κυματοειδή τρόπο· δεν μπορεί να είναι αέρας, γιατί ο αέρας δεν είναι ορατός κανείς δεν μπορεί να δει μια πνοή ανέμου να κινείται, ακόμα κι αν τρέχει με 60 μιλιά την ώρα. Παραπέρα, αυτά τα κύματα συνήθως κινούνται από τη Δύση προς την Ανατολή, ενώ ο αέρας μπορεί να φυσάει από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Είναι πιο πιθανό οι άνεμοι και οι καταιγίδες της ατμόσφαιρας, να είναι αποτελέσματα μετατοπίσεων ατμοσφαιρικής ενέρ­γειας σε αντίθεση με την τρέχουσα άποψη. Τα «κύματα ζέστης» του μετεωρολόγου είναι το ίδιο πράγμα με την

«Κακή ορατότητα»

τού αστρονόμου. οι αστρονόμοι υποφέρουν πολύ στις παρατηρήσεις τους των άστρων από αυτό που ονομάζουν «κακή ορατότητα». Τα απαιτούμενα σαφή περιγράμματα των άστρων διαταράζονται πολύ με το κυματοειδές τρεμόσβημα της ατμόσφαιρας. Τελευταία έχουν γίνει προσπάθειες για την εξάλειψη της «κακής ορατότητας». Είναι μια εκδήλωση εκείνου ακριβώς που μελετάει και χρησιμοποιεί η οργονομία σαν «ατμοσφαιρική οργονική ενέργεια».

«Στατικός ηλεκτρισμός»

Στην ηλεκτροφυσική η ατμοσφαιρική ενέργεια αναφέρεται σαν «ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ». Αυτοί που ακούνε ραδιόφωνο ξέρουν τούς θορύβους στο ραδιόφωνο, ειδικά πριν και κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας. Ακόμα, σε κανένα δεν αρέσει το τίναγμα που αισθάνεται, όταν ακουμπάει το μέταλλο του αυτοκινήτου του όταν ο καιρός είναι ξερός. Ο πιλότος, ξέρει πολύ καλά τα στατικά φορτία στις άκρες των φτερών του και τα φοβάται. Έχουν εφευρεθεί συσκευές για να εξαλείφουν αυτά τα φορτία στ’ αεροπλάνα. Τώρα, ενώ είναι γνωστό ότι ο αέρας είναι γεμάτος «στατικό ηλεκτρισμό» και ότι μια μόνο αστραπή αποφορτίζει εκατομμύρια βολτ ενέργειας, ταυτόχρονα είναι παραδεκτό ότι ο αέρας είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ από ηλεκτρισμό: αλλιώς δεν θα μπορούσε να είναι καλός μονωτής του ηλεκτρισμού, ένα γεγονός που είναι γνωστό σε κάθε ηλεκτρολόγο. Πώς μπορεί ο αέρας ταυτόχρονα να είναι ΓΕΜΑΤΟΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ από ενέργεια; αυτό είναι αδύνατο στα πλαίσια του ηλεκτρισμού. Δεν είναι μόνο δυνατό αλλά και αναγκαίο να δεχτούμε ότι ο «στατικός ηλεκτρισμός» δεν είναι η ίδια ενέργεια μ’ εκείνη που παίρνουμε όταν κινούμε σύρματα σε μαγνητικά πεδία, το λεγόμενο γαλβανικό ηλεκτρισμό. Ο «ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΤΜΟ­ΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΟΡΓΟΝΟΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Αυτή η ενέργεια ξέφευγε μέχρι σήμερα από την επιστήμη της ηλεκτροφυσικής γιατί δεν είναι ηλεκτρισμός. Ακολουθεί τελείως διαφορετικούς νόμους από τον ηλεκτρισμό. Είναι με κάποιο τρόπο, που κανείς δεν ξέρει μέχρι σήμερα, πηγή όλης της ηλεκτρικής και μαγνητικής ενέργειας.

Το μπλε χρώμα του ουρανού

ΤΟ ΜΠΛΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΟΝΟΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ. Η κλασική φυσική προσπα­θεί να εξηγήσει το μπλε χρώμα του ουρανού με τη διάχυση του μπλε και της φασματικής σειράς των χρωμάτων μέσα στην ατμόσφαιρα. Πάντως είναι γεγονός, ότι το μπλε είναι το χρώμα που φαίνεται σ’ όλες τις λειτουργίες, που σχετίζονται με την κοσμική ή ατμοσφαιρική ή οργανισμική οργονική ενέργεια:

Το πρωτόπλασμα κάθε είδους, σε κάθε κύτταρο ή βακτηρίδιο είναι μπλε. Γενικά, το φαινόμενο θεωρείται σαν «διάχυση» του φωτός πράγμα που είναι λάθος, γιατί το ίδιο κύτταρο κάτω από τις ίδιες συνθήκες φωτεινότητας χάνει το μπλε του χρώμα όταν πεθαίνει.

Τα σύννεφα της καταιγίδας είναι βαθιά μπλε, εξαιτίας των ψηλών οργονικών φορτίων που περιέχονται στις αιωρούμενες μάζες του νερού.

Ένα τελείως σκοτεινό δωμάτιο, εάν ντυθεί με σιδερένια μεταλλικά φύλλα (το λεγόμενο «Οργονοδωμάτιο») δεν είναι μαύρο, δηλαδή χωρίς κανένα φως, αλλά μπλε ή γκρι-μπλε. Η οργονική ενέργεια φεγγίζει αυθόρμητα’ είναι «φθορίζουσα».

Το νερό στις βαθιές λίμνες κόλ στον ωκεανό είναι μπλε.

Το χρώμα του φωτοβόλου ξύλου που βρίσκεται σε αποσύνθεση είναι μπλε* το ίδιο χρώμα έχουν και οι φωτοβολές ουρές των πυγολαμπίδων, η φωτιά του Αγίου Έλμου και το βόρειο σέλας.

Η φωταύγεια σε σωλήνες κενού που είναι φορτισμένοι με οργονική ενέργεια είναι μπλε. (Βλέπε φωτογραφία της οργόνης στην αρχική σελίδα του ιστοτόπου μας.)

Αλλαγή μορφής

Στην φυσική της κατάσταση, ή στο σκοτεινό οργονοδωμάτιο, η οργονική ενέργεια φαίνεται να έχει το σχήμα μιας αργά κινούμενης ομίχλης, δηλαδή περισσότερο ή λιγότερο ομοιόμορφα διασκορπι­σμένη, με διαρκώς μεταβαλλόμενες συγκεντρώσεις που μοιάζουν με νήματα. Αν διεγερθεί κατά κάποιο τρόπο, για παράδειγμα με την παρουσία ζωντανών οργανισμών ή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας, οι συγκεντρώσεις αυξάνουν σε πυκνότητα και ταχύτητα στο δωμάτιο που δεν έχει καθόλου φως. Εμφανίζονται σαν ζωηρές γραμμές που αλλάζουν μετά σε λαμπρές, γρήγορες, κίτρινες σπίθες.

Παγκοσμιότητα

Δεν υπάρχει γνωστός τρόπος να δώσουμε ένα σχήμα στην οργόνη, να απομονώσουμε ένα ποσό της από τον υπόλοιπο ωκεανό κοσμικής οργόνης. Η οργονική ενέργεια διεισδύει σε καθετί με διαφορετικές ταχύτητες. Υπάρχει παντού, με διαφορές μόνο ως προς την πυκνότητα ή τη συγκέντρωση. Οι συσσωρευτές οργόνης λειτουργούν παντού.

Απορρόφηση και αντανάκλαση

Ή ύλη που είναι καλός μονωτής της ηλεκτρικής ενέργειας, ή, πράγμα που είναι το ίδιο, κακός αγωγός του ηλεκτρισμού, είναι καλός απορροφητής οργόνης απ’ την άλλη μεριά, το μέταλλο δεν βαστά την οργόνη αλλά την απωθεί αμέσως μετά από έλξη. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί με ορισμένες πειραματικές διατάξεις.

Οι ιδιότητες της ατμοσφαιρικής οργονικής ενέργειας που ήδη περιγράφηκαν, δηλαδή παγκοσμιότητα, απορροφητικότητα από τη μη μεταλλική ύλη και αντανάκλαση από τη μεταλλική, είναι οι βασικές αρχές στις οποίες βασίζεται η κατασκευή του συσσωρευτή οργόνης.