Ο Ηράκλειτος (τέλη 6ου με αρχές 5ου αι. π.Χ.), ο «σκοτεινός» προσωκρατικός φιλόσοφος από την Έφεσο, θεωρούσε ότι ο λόγος είναι η αιώνια καθολική σχέση που ρυθμίζει την πραγματικότητα. Όλα τα επιμέρους όντα (άβια και έμβια), τα οποία αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα, ένα συνεχές, εμπεριέχουν και διαρρέονται από τη ρυθμιστική αρχή του λόγου. Η διαρκής κίνηση, η συνεχής και καθολική ροή και μεταβολή, αποτελούσε το θεμελιώδες χαρακτηριστικό αυτής της πραγματικότητας (τα πάντα ρει). Ταυτόχρονα, όμως, ο Ηράκλειτος τόνιζε και την ενότητα των πάντων (εν πάντα), τα οποία συνέχονται και συγκροτούνται με τη λειτουργία του αιώνιου λόγου. Η διαρκής μεταβολή συνδεόταν απαρέγκλιτα με σταθερές παραμέτρους που εξασφάλιζαν την αλληλοδιαπλοκή της «ετερότητας» και πολλαπλότητας με την «ταυτότητα» και ενότητα των φαινομένων και κατεύθυναν τη σύνθεση αντίθετων δυνάμεων με την ενοποιητική δράση του λόγου.
Κατ’ αυτήν την έννοια, τα αντίθετα είναι ουσιαστικά εναλλασσόμενες και συμπληρωματικές υποστατικές καταστάσεις που συνδέονται μέσω του λόγου σε μια συνεκτική σχέση αρμονίας. Η διδασκαλία αυτή του Ηράκλειτου είναι γνωστή ως «ενότητα των αντιθέτων» και ο μελετητής της οργονομίας αναγνωρίζει εύκολα σε αυτήν την έρευνα του Ράιχ για την «λειτουργική ταυτότητα και αντίθεση του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος», καθώς και θεμελιώδεις αρχές του οργονομικού λειτουργισμού, όπως αυτές εκφράζονται στις οργονομετρικές εξισώσεις του τύπου:
Πιο συγκεκριμένα, για το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα ισχύει η εξής οργονομετρική εξίσωση:
Η αντιστοιχία είναι πραγματικά εντυπωσιακή αν ταυτίσει κανείς στην ανωτέρω οργονομετρική εξίσωση την Κοινή Αρχή Λειτουργίας των αντιθετικών, αλλά συμπληρωματικών και εναλλασσόμενων λειτουργιών του Συμπαθητικού και Παρασυμπαθητικού Νευρικού Συστήματος με τον ηρακλείτειο λόγο που τις ενοποιεί στην αδιάσπαστη και ενοποιημένη αρμονική λειτουργία του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος.
Προς τιμήν λοιπόν του μεγάλου αυτού φιλοσόφου, που κατά την εκτίμησή μας υπήρξε ο πρώτος Ευρωπαίος στοχαστής που συνέλαβε λογικά και ενορατικά μια βασική αρχή του οργονομικού λειτουργισμού, αυτή της λειτουργικής ταυτότητας και αντίθεσης ή ετερότητας των φυσικών διαδικασιών, στα Εργαστήρια Μικροσκοπικής Παρατήρησης και Βιοφυσικής Έρευνας δόθηκε το όνομά του.
