Η ιατρική χρήση του συσσωρευτή οργονικής ενέργειας
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ Ο συσσωρευτής οργόνης: Η επιστημονική και ιατρική του χρήση
Γενική οργονοτική ακτινοβόληση του οργανισμού
Ο συσσωρευτής οργονικής ενέργειας χρησιμοποιείται ιατρικά για την καθημερινή τακτική ακτινοβόληση του υποκειμένου, η οποία συντελείται με την παραμονή στο εσωτερικό του. Ο αερισμός του κλειστού χώρου εξασφαλίζεται από ανοίγματα στο άνω και κάτω τμήμα της πόρτας, τα οποία έχουν τέτοιο μέγεθος ώστε να γίνεται καλή κυκλοφορία του αέρα. Η οργονική ενέργεια δεν «διαφεύγει» από τα ανοίγματα, αλλά διεισδύει από τα τοιχώματα. Συγκρινόμενος με τον συσσωρευτή, κάθε οργανισμός είναι ισχυρότερο ενεργειακό σύστημα. Συνεπώς, μόλις ένα ανθρώπινο σώμα βρεθεί στο εσωτερικό του συσσωρευτή, δημιουργείται διαφορά οργονοτικού δυναμικού και η ενέργεια οδεύει προς τον οργανισμό. Σύμφωνα με τη βιοφυσική, ο ζωντανός οργανισμός αποτελεί το πρώτο, και ο συσσωρευτής που τον περιβάλλει το δεύτερο οργονοτικό σύστημα που ακτινοβολεί. Τα ενεργειακά πεδία των δύο συστημάτων έρχονται σε επαφή, και μετά από ορισμένο χρόνο, που εξαρτάται από το βιοενεργειακό σθένος του οργανισμού που εμπλέκεται στη διαδικασία, τόσο ο ζωντανός οργανισμός όσο και το ενεργειακό πεδίο του συσσωρευτή αρχίζουν να «φωταυγούν», δηλαδή διεγείρονται, και λόγω της επαφής τους αλληλοεπηρεάζονται και οδηγούνται σε μεγαλύτερα επίπεδα διέγερσης. Αυτό γίνεται αντιληπτό στο άτομο που χρησιμοποιεί τον συσσωρευτή οργόνης, υποκειμενικά, από τα αισθήματα έντονου «τσιμπήματος», ζέστης, χαλάρωσης, ερυθρότητας του προσώπου και, αντικειμενικά, από την αύξηση της θερμοκρασίας του σώματός του (από 0,2 έως 0,8ο C). Η θερμοκρασία του σώματος πρέπει να μετρηθεί πριν και κατά τη διάρκεια της ακτινοβόλησης (όχι μετά).
Δεν υπάρχει απόλυτος κανόνας από τον οποίο να καθορίζεται για ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΟ πρέπει να παραμείνει κάποιος μέσα στον συσσωρευτή. Οι βιοενεργειακά ισχυρότεροι οργανισμοί χρειάζονται λιγότερη ακτινοβόληση από τους πιο αδύναμους. Είναι προφανές ότι με ένα ισχυρότερο ενεργειακό σύστημα η επαφή των ενεργειακών πεδίων και η φωταύγεια θα συμβεί πιο γρήγορα, ενώ ένας εξασθενημένος οργανισμός χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να αντιδράσει.
Η χρήση του όρου «φωταύγεια» δικαιολογείται, καθώς πολλοί από αυτούς που χρησιμοποιούν συσσωρευτή αναφέρουν ότι αισθάνονται μια «ΗΠΙΑ ΕΞΑΨΗ».[1] Όσο χρονικό διάστημα αισθάνεται κάποιος άνετα και νιώθει αυτήν την «έξαψη», η οργονοτική ακτινοβόληση πρέπει να συνεχίζεται. Ένα άτομο ευαίσθητο, μετά από κάποιο διάστημα, αισθάνεται ότι έχει παραμείνει «αρκετά». Αυτό εκδηλώνεται και με ένα αίσθημα ότι «δεν συμβαίνει τίποτα πλέον» και εξηγείται από το γεγονός ότι ο οργανισμός, γνήσια αυτορρυθμιζόμενος, έχει απορροφήσει ακριβώς όση οργονική ενέργεια του χρειάζεται. Δεν πρέπει να συγκρίνουμε την οργονική ακτινοβόληση με τη μηχανική πλήρωση ενός βαρελιού με νερό. Η άποψη ότι όσο περισσότερο «γεμίσει» ο οργανισμός με ενέργεια τόσο το καλύτερο, είναι λανθασμένη. Πέρα από ένα συγκεκριμένο επίπεδο οργονοτικής φόρτισης οι αισθήσεις γίνονται δυσάρεστες. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που υποδηλώνουν ότι έχει αρχίσει η ΥΠΕΡΑΚΤΙΝΟΒΟΛΗΣΗ, είναι: πίεση στο κεφάλι, ήπια ναυτία, γενική αίσθηση κακοδιαθεσίας και ίλιγγος. Τότε, πρέπει να απομακρυνθεί κανείς από τον συσσωρευτή, κι αν είναι ήδη υπερφορτισμένος, με έναν μικρό περίπατο στον καθαρό αέρα η υπερφόρτιση υποχωρεί γρήγορα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραμένει κάποιος επί ώρες στον συσσωρευτή, και πολύ περισσότερο να κοιμάται μέσα, όπως κάνουν μερικοί. Τέτοιου είδους πρακτικές μπορεί να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις (έντονο εμετό, κτλ.). Είναι καλύτερο, αν είναι αναγκαίο, να χρησιμοποιείται ο συσσωρευτής για σύντομο χρονικό διάστημα και πολλές φορές, διάσπαρτες στη διάρκεια της ημέρας, παρά σε μια παρατεταμένη συνεδρία. Με βάση το στάδιο στο οποίο βρίσκεται σήμερα η έρευνα, συνιστούμε να μην χρησιμοποιείται συσσωρευτής με περισσότερα από τρία στρώματα, χωρίς ιατρική επίβλεψη.
Το μέγεθος του συσσωρευτή πρέπει να είναι αντίστοιχο με το μέγεθος του ατόμου που τον χρησιμοποιεί. Τα εσωτερικά μεταλλικά τοιχώματά του δεν πρέπει να απέχουν περισσότερο από 5 ως 10 εκατοστά από την επιφάνεια του σώματος. Ένα μικρό παιδί που χρησιμοποιεί συσσωρευτή μεγάλου μεγέθους δεν θα φορτιστεί επαρκώς. Το συνηθισμένο μέσο μέγεθος των συσσωρευτών είναι κατάλληλο για τους περισσότερους ανθρώπους. Για άτομα υψηλότερα από 1,85 μέτρα απαιτούνται συσσωρευτές μεγαλύτερου μεγέθους.
Για ασθενείς κατάκοιτους, μπορούμε να αντικαταστήσουμε τον κανονικό συσσωρευτή με μια ειδικής διάταξης ακτινοβόληση που κατασκευάζεται για κρεβάτια. Ένας αριθμός στρωμάτων (ζεύγη οργανικού-μεταλλικού υλικού) τοποθετείται κάτω από το στρώμα, και από πάνω ο ασθενής καλύπτεται από κοίλο τμήμα, ενώ τα σκεπάσματα του κρεβατιού τοποθετούνται ως επιπλέον οργανικό στρώμα πάνω από το κοίλο τμήμα του συσσωρευτή. Η ακτινοβόληση με τη βοήθεια κουβέρτας συσσώρευσης οργονικής ενέργειας εξαρτάται πάλι αποκλειστικά από την ιδιαιτερότητα του περιστατικού και από την εκάστοτε ασθένεια.
Μια κουβέρτα οργόνης για χρήση στο κρεβάτι.
Δεν είναι αναγκαίο να γδυθεί κανείς τελείως μέσα στον συσσωρευτή, γιατί η οργονική ενέργεια διαπερνά τα πάντα. Ωστόσο, δεν συνιστάται να φορά κανείς βαριά ή μάλλινα ρούχα, διότι έτσι εμποδίζεται η ταχεία αποκατάσταση επαφής και η φωταύγεια.
Ο συσσωρευτής οργόνης με πλάκα στήθους και οργονοβόλο εν χρήσει.
Το αποτέλεσμα της ακτινοβόλησης επί κάποιας συγκεκριμένης ασθένειας σπάνια είναι άμεσο. Έτσι, ένας καρκινικός όγκος δεν θα επηρεαστεί άμεσα ή ευθέως. Ένα κρυολόγημα δεν θα υποχωρήσει με τις πρώτες συνεδρίες. Μια ημικρανία, ή ένας ρευματικός πόνος, μπορεί να επιμείνει για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό συμβαίνει επειδή η οργονική ενέργεια πρέπει πρώτα να επηρεάσει τον οργανισμό συνολικά, να επηρεάσει δηλαδή τη γενικότερη κατάσταση από την οποία πηγάζουν τα επιμέρους συμπτώματα. Μόνο αφού φορτιστεί επαρκώς συνολικά ο οργανισμός και ιδιαίτερα το αίμα, θα αρχίσουν να υποχωρούν συμπτώματα όπως το κρυολόγημα, οι πονοκέφαλοι κτλ. Σύμφωνα με τα παραπάνω, υπεύθυνη για την υποχώρηση των συμπτωμάτων δεν είναι η εξωτερικώς προσφερόμενη ενέργεια, αλλά η άνοδος του επιπέδου της εσωτερικής βιοενέργειας. Ένας κακοήθης όγκος στο στήθος που δεν υποχωρεί επί πολλές εβδομάδες, θα συρρικνωθεί μέσα σε λίγες ημέρες, όταν η βιοενεργειακή φόρτιση του οργανισμού συνολικά ανέλθει στο κατάλληλο επίπεδο. Ο συσσωρευτής βοηθά τη φύση μέσα του, ώστε να αυτοβοηθείται ο οργανισμός. Τα ίδια βακτηρίδια που δεν εξουδετερώνονται από την οργονική ενέργεια σε δοκιμαστικό σωλήνα, θα εξουδετερωθούν από έναν οργανισμό, υψηλά φορτισμένο υπό την επίδραση της οργονικής ακτινοβόλησης.
Κατά μέσο όρο, για την οργονική ακτινοβόληση ανθρώπων, απαιτούνται πέντε έως τριάντα λεπτά, καθημερινώς. Με τη συστηματική χρήση, μειώνεται και ο αναγκαίος χρόνος. Ένας ασθενής που αρχίζει με ημίωρες συνεδρίες, μπορεί να ολοκληρώσει τη θεραπεία του με δεκάλεπτες. Ο χρόνος εξαρτάται επίσης και από τον αριθμό των στρωμάτων του συσσωρευτή. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των στρωμάτων, τόσο μικρότερος είναι ο αναγκαίος χρόνος ακτινοβόλησης. Επισημαίνουμε βέβαια ότι δεν υπάρχει τίποτε άκαμπτο και μηχανικό όσον αφορά στους χρόνους παραμονής.
Σε περιπτώσεις καρκίνου, αναιμίας, γενικής βιοενεργειακής αδυναμίας («ΚΟΠΩΣΗΣ») κτλ., θα πρέπει να διενεργούνται Τεστ Αίματος Ράιχ ανά τακτά διαστήματα, έως ότου διαπιστώσουμε ότι αποκαταστάθηκε το φυσιολογικό επίπεδο βιοενέργειας του οργανισμού. Συνήθως ένα τεστ κάθε μήνα ή κάθε δύο μήνες είναι αρκετό.
Πρέπει να τονίσουμε ότι μόνο η μακροχρόνια, τακτική χρήση του συσσωρευτή φέρει αποτελέσματα, αν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν. Δεν πρέπει να αναμένεται κανένα αποτέλεσμα αν ο συσσωρευτής χρησιμοποιείται ακανόνιστα, και μεσολαβούν μεγάλα χρονικά διαστήματα μεταξύ δύο ακτινοβολήσεων. Σε χρόνιες ασθένειες, δεν πρόκειται να εμφανιστούν αποτελέσματα μετά από μία ή δύο εβδομάδες. Για τα σοβαρά χρόνια κρυολογήματα και τις σοβαρής μορφής ιγμορίτιδες απαιτείται ακτινοβόληση όλου του οργανισμού επί ένα ή δύο χρόνια πριν φανούν τα θετικά αποτελέσματα που είναι δυνατό να επιτευχθούν. Η εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα σπάνια θα υποχωρήσει κατά τον πρώτο χρόνο, αλλά είναι πολύ πιθανόν ότι τα συμπτώματα τουλάχιστον θα υποχωρήσουν κατά τη διάρκεια του δεύτερου ή του τρίτου χρόνου τακτικής χρήσης. Αυτό πάλι οφείλεται στο γεγονός ότι πρέπει πρώτα ο οργανισμός, ως σύνολο, να λειτουργήσει βιοενεργειακά σωστά και μετά να υποχωρήσουν τα επιμέρους συμπτώματα. Από όλα αυτά συνάγεται ότι η οργονική ενέργεια προσβάλλει το ΥΠΟΒΑΘΡΟ της αρρώστιας, δηλαδή επηρεάζει το βιοσύστημα συνολικά, και όχι το επιμέρους σύμπτωμα.
Με τον συσσωρευτή οργονικής ενέργειας διαθέτουμε επιτέλους το κατάλληλο ιατρικό εργαλείο θεραπείας και προφύλαξης, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτό το οποίο ονομάζουμε, συνήθως με απελπισία, ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ. Αυτή η «προδιάθεση» είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο: ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΗΛΟ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΡΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ. Ένας οργανισμός με υψηλή φόρτιση δεν θα προσβληθεί εύκολα από κρυολόγημα, ακόμα και με πολύ άσχημο καιρό, ενώ ένας οργανισμός με εξασθενημένη φόρτιση θα κρυολογήσει ακόμα και με ένα ψιλόβροχο. Ένας οργανισμός με ισχυρή φόρτιση δεν θα επιτρέψει την ανάπτυξη μιας τοπικής αποσύνθεσης του ιστού στον πνεύμονα ή στο δέρμα, ένας αδύναμος θα την επιτρέψει.
Η ΠΡΟΣΟΧΗ, ΛΟΙΠΟΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΤΕΣΤ ΑΙΜΑΤΟΣ ΡΑΪΧ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΕΙ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ.
Το «οργονοβόλο»
Ενώ ο συσσωρευτής οργονικής ενέργειας επενεργεί θεραπευτικά φορτίζοντας το βιοενεργειακό σύστημα συνολικά, το «οργονοβόλο» επιδρά μόνο τοπικά σε μια περιοχή, π.χ. σε ένα κόψιμο ή σε ένα έγκαυμα. Το «οργονοβόλο» κατασκευάζεται με βάση την ίδια αρχή με την οποία κατασκευάζεται και ο μεγάλος συσσωρευτής. Αποτελείται κι αυτό από μερικά στρώματα οργανικού υλικού που εναλλάσσονται με στρώματα μεταλλικού, με αποτέλεσμα να έλκει και να συγκεντρώνει την οργονική ενέργεια της ατμόσφαιρας. Η συγκεντρωμένη ενέργεια στο εσωτερικό του οργονοβόλου κατευθύνεται προς τα σημεία του σώματος που έχουν ανάγκη ακτινοβόλησης, με τη βοήθεια εύκαμπτων, σιδερένιων σπιράλ σωλήνων. (Πιο αποτελεσματικοί είναι οι σωλήνες ΒΧ.) Αν πρόκειται για μικρή περιοχή, για παράδειγμα ενός τετραγωνικού εκατοστού, αρκεί να κρατήσουμε το άκρο του καλωδίου ΒΧ πάνω από το κόψιμο ή το έγκαυμα σε απόσταση τριών περίπου χιλιοστών. Για μεγαλύτερες περιοχές, στον σωλήνα προσαρμόζεται ένα χωνί, το οποίο αντιστοιχεί στο μέγεθος της προσβεβλημένης περιοχής που πρέπει να ακτινοβοληθεί.
Ο πρώτος τύπος «οργονοβόλου» που κατασκευάστηκε.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο μεταλλικά χωνιά (σιδερένια), τα πλαστικά δεν είναι αποτελεσματικά. Η ένταση της ακτινοβολίας δεν ελαττώνεται αν αυξηθεί η περιοχή ακτινοβόλησης. Υπό την επίδραση της αυτορρύθμισης του σώματος, έλκεται περισσότερη οργονική ενέργεια και οδηγείται προς την προσβεβλημένη περιοχή, αρκεί να είναι μεγαλύτερο το χωνί που είναι προσαρμοσμένο στο εξωτερικό άκρο του σωλήνα ΒΧ. Ο μηχανισμός του φαινομένου της ακτινοβόλησης οφείλεται στη δυνατότητα της περιοχής να έλκει τοπικά ενέργεια από το οργονοβόλο μέσω του σωλήνα ΒΧ. Ο σωλήνας ΒΧ πρέπει και αυτός να είναι επενδυμένος ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ με μονωτική ταινία, είτε με πλαστικό ή άλλο οργανικό υλικό, ώστε να αποτελεί κι αυτός ένα σύστημα που ακτινοβολεί με μέταλλο εσωτερικά, και οργανικό υλικό απ’ έξω.
Κατά την τοπική ακτινοβόληση αρχικά το άτομο δεν αισθάνεται τίποτα. Κατόπιν αρχίζει βαθμιαία να νιώθει μια αίσθηση ζέστης και ήπια τσιμπήματα. Αν πονά, ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί και τελικά εξαφανίζεται, σε μερικές περιπτώσεις μετά από μια σύντομη όξυνση. Οδυνηρά εγκαύματα, κοψίματα και μώλωπες παύουν να τσούζουν μετά από μερικά λεπτά. Στις περιπτώσεις όπου η επιδερμίδα έχει αποκολληθεί κι έχουν προσβληθεί βαθύτερα στρώματα του δέρματος, εμφανίζεται γρήγορα ορός ο οποίος ξεραίνεται. Η διαδικασία συμβαίνει με τέτοια ταχύτητα, ώστε μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη της επούλωσης. Σε περιπτώσεις πληγών, μέσα σε δεκαπέντε λεπτά εμφανίζεται υπεραιμία περιφερειακά της πληγής, το βάθος της μικραίνει, και η αρχική ερυθρότητα —που οφείλεται στο αίμα που συσσωρεύεται κοντά στην πληγή καθώς εξελίσσεται η διαδικασία της επούλωσης— εξαφανίζεται. Η ακτινοβόληση δεν πρέπει να έχει υπερβολική διάρκεια. Ανάλογα με το μέγεθος του τραύματος, αρκούν πέντε ως είκοσι λεπτά για να επιταχυνθεί η διαδικασία επούλωσης. Μόλις παρατηρήσουμε αλλαγές στην πληγή (χρώμα, βάθος, ξήρανση, αποδιόγκωση), πρέπει να σταματήσουμε την ακτινοβόληση, να απολυμάνουμε με τα συνηθισμένα αντισηπτικά μέσα, και να την ακτινοβολήσουμε πάλι μετά από μερικές ώρες, ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Ακόμα και ο οξύς πόνος μετά από ατύχημα μπορεί να υποχωρήσει, εάν εφαρμοστεί τοπικά οργονική ενέργεια με το οργονοβόλο. Ακόμα και σε βαριές περιπτώσεις εγκαύματος, η εμπειρία έδειξε ότι συμβαίνει το εκπληκτικό γεγονός να μην εμφανίζονται φλύκταινες, και η αρχική ερυθρότητα σταδιακά να εξαφανίζεται. Οι μέτριες πληγές επουλώνονται μέσα σε λίγες ώρες, οι πιο σοβαρές χρειάζονται μία ή δύο ημέρες. Μόνο για χρόνιες, προχωρημένες εκφυλιστικές διαδικασίες απαιτούνται εβδομάδες ή μήνες καθημερινής ακτινοβόλησης. Αλλά και σοβαρές βλάβες, όπως τα κιρσώδη έλκη, θα υποχωρήσουν υπό την επίδραση της ακτινοβόλησης με οργονική ενέργεια.
Πρέπει να προσέχει κανείς όταν ακτινοβολεί τα μάτια. Ο κερατοειδής δεν πρέπει να εκτίθεται σε ακτινοβόληση από μικρή απόσταση, περισσότερο από ένα λεπτό. Είναι πάντοτε προτιμότερο να ακτινοβολούμε περισσότερες φορές από λίγο, παρά μια φορά παρατεταμένα. Η οργονική ενέργεια δεν εισέρχεται στο σώμα όπως το νερό σε ένα βαρέλι. Ο οργανισμός απορροφά μόνο όση ποσότητα μπορεί να χρησιμοποιήσει: αυτορρυθμίζεται.
Τα μάτια (με κλειστά βλέφαρα), το τουρκικό εφίππιο [στμ: κοιλότητα στην άνω επιφάνεια του σφηνοειδούς οστού που φιλοξενεί την υπόφυση], η περιοχή της καρδιάς στη βάση και στην κορυφή, το στόμα και η περιοχή του ηλιακού πλέγματος, πρέπει να ακτινοβολούνται καθημερινά, βάζοντας το άτομο μέσα στον συσσωρευτή, ακριβώς τόσο όσο χρειάζεται για να αισθανθεί να διεισδύει η ζέστη.
Για μεγαλύτερες περιοχές, όπως π.χ. το τριχωτό μέρος της κεφαλής, θα πρέπει να χρησιμοποιείται μεγάλο μεταλλικό χωνί επενδυμένο εξωτερικά με βαμβάκι και μονωτική ταινία.
Αριστερά: Χωνί οργόνης για τοπική χρήση. Δεξιά: Κουβέρτα οργόνης για τοπική χρήση.
Δεν θα πρέπει να αναμένει κανείς θαύματα. Ένα σοβαρό τραύμα δεν θα επουλωθεί σε λίγα λεπτά. Υπομονετικά, η επανάληψη της ακτινοβόλησης με οργονική ενέργεια θα επενεργήσει θεραπευτικά.
Επιπλέον, με την οργονική ενέργεια αποστειρώνονται τα τραύματα. Για παράδειγμα, από τη μικροσκοπική παρατήρηση καταδεικνύεται, ότι τα βακτηρίδια στον γυναικείο κόλπο ακινητοποιούνται μόλις μετά από ένα λεπτό ακτινοβόλησης που γίνεται με την εισαγωγή ενός γυάλινου σωλήνα γεμάτου ατσαλόμαλλο. Ιώδιο ή άλλο παρόμοιο αντισηπτικό απαιτείται μόνο στην παρακείμενη περιοχή της πληγής. Επίσης, μετά την ακτινοβόληση, μπορούμε να κάνουμε μια επάλειψη με βαζελίνη και βορικό οξύ, ή και με σκέτη βαζελίνη.
Η ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΧΗΜΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ. Η ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΤΕΡΑ ΙΣΧΥΡΗ. Δεν γνωρίζουμε ακόμα τι είδους αποτελέσματα μπορεί να προκύψουν από τέτοιου είδους συνδυασμούς.
Οι βιταμίνες, τα κολλοειδή του σιδήρου που λαμβάνονται εσωτερικά, η πενικιλίνη, και άλλα φάρμακα που προέρχονται από βιολογικές πηγές, δεν αντενεργούν με την οργονική ενέργεια. Από την άλλη μεριά, ενώσεις απολύτως ανόργανες, όπως οι σουλφαμίδες, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε καμιά περίπτωση, ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά, γιατί εμποδίζουν την αναπλαστική διαδικασία που προκαλείται από την οργονική ενέργεια. Η μορφίνη πρέπει να αποφεύγεται, αν είναι δυνατόν, και ιδίως αν ο πόνος μπορεί να υποχωρήσει με την οργονική ακτινοβόληση.
Οργονοβόλα τριών ή πέντε στρωμάτων για τοπική χρήση, είναι φορητά και μπορούν να μεταφερθούν στον τόπο χρήσης τους. Ένας σωλήνας μήκους ενός έως ενάμισι μέτρου επαρκεί για να προσεγγίσουμε οποιοδήποτε σημείο του οργανισμού.
Ανοιχτές, εσωτερικές πληγές πρέπει να ακτινοβολούνται με το οργονοβόλο μετά την εγχείρηση, για αποστείρωση και υποβοήθηση της διαδικασίας επούλωσης.
Κάθε σπίτι θα έπρεπε να διαθέτει οργονοβόλο, το οποίο μπορεί να κατασκευαστεί πολύ εύκολα από τον κάθε χρήστη. Καλό θα είναι για όποιον διαθέτει οργονοβόλο στο σπίτι του να αποκομίζει συνεχώς εμπειρία από τη χρήση του, κάθε φορά που το χρησιμοποιεί.
Βασικές ενδείξεις για τη χρήση της οργονικής ενέργειας
Έχει επιβεβαιωθεί ότι στις συνηθέστερες περιπτώσεις, η διαδικασία φόρτισης είναι αυτορρυθμιζόμενη. Τονίζουμε για μια ακόμα φορά ότι η οργονική ενέργεια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μηχανιστικά, με χρονικό πρόγραμμα και αυστηρή ποσοτικοποίηση. Η οργονική ενέργεια που χορηγείται, είναι εξίσου ρευστή λειτουργικά, όσο και ο οργανισμός που την απορροφά. Δεν υπάρχουν δύο οργανισμοί όμοιοι όσον αφορά στο επίπεδο φόρτισης ή στην ικανότητα απορρόφησης της οργόνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα δυσάρεστο συναίσθημα, μια αίσθηση δυσφορίας, μια πίεση στο κεφάλι —ή και ναυτία— υποδηλώνουν ότι έχουμε υπερβεί τη βέλτιστη δόση. Είναι κάτι ανάλογο με τη λήψη της τροφής. Κανείς δεν ζυγίζει εκ των προτέρων το κομμάτι του κρέατος ή την ποσότητα λαχανικών που θα καταναλώσει. Ο υγιής οργανισμός γνωρίζει πότε να σταματήσει να τρώει, με τη βοήθεια ενός συναισθήματος δυσαρέσκειας ή ενός ιδιαίτερου αισθήματος ότι «έχει φάει αρκετά».
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου δεν βασιζόμαστε σε αυτές τις υποκειμενικές αισθήσεις, και με προσοχή συμβουλεύουμε τον ασθενή να μην υπερβεί μια ορισμένη ποσότητα φαγητού ακόμα και αν συνεχίζει να πεινά, ή να πιει μόνο μια μικρή ποσότητα νερού. Ο ίδιος κανόνας ισχύει για ορισμένες βιοπάθειες όσον αφορά στη χρήση της οργονικής ενέργειας.
Μπορούμε να ταξινομήσουμε τις βιοπάθειες σε δύο ομάδες. Η μία χαρακτηρίζεται γενικά από ένα χρόνιο, πολύ χαμηλό επίπεδο ενέργειας: είναι οι ΥΠΟΦΟΡΤΙΣΜΕΝΕΣ ΒΙΟΠΑΘΕΙΕΣ. Η δεύτερη χαρακτηρίζεται γενικά από χρόνια περίσσεια βιοενεργειακής φόρτισης: είναι οι ΥΠΕΡΦΟΡΤΙΣΜΕΝΕΣ ΒΙΟΠΑΘΕΙΕΣ. Είναι προφανές ότι η χρήση της οργονικής ενέργειας γίνεται με διαφορετικούς κανόνες για την πρώτη ομάδα, και διαφορετικούς για τη δεύτερη.
Α. Υποφορτισμένες βιοπάθειες
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αίσθηση του ασθενούς ότι «έχει πάρει αρκετή» βιοενέργεια σχεδόν απουσιάζει. Η ανοχή στη φόρτιση είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Οι υποφορτισμένοι ασθενείς είναι ικανοί να παραμείνουν ακόμα και σε δεκάστρωμους συσσωρευτές επί ώρες, χωρίς να αισθάνονται τίποτα. Μόνο μετά από καθημερινή ακτινοβόληση πολλών εβδομάδων επιστρέφει, σε κάποιο βαθμό, η υποκειμενική ευαισθησία, που επιτρέπει στον ασθενή να καταλάβει ότι έχει ακτινοβοληθεί αρκετά. Υπάρχουν συγκεκριμένες ασθένειες και σύνδρομα συμπτωμάτων που περιλαμβάνει αυτή η πρώτη ομάδα, και είναι:
α) Οι χρόνια καταθλιπτικοί και οι μελαγχολικοί.
β) Οι άνθρωποι που υποφέρουν από χρόνια κόπωση.
γ) Οι υποσιτισμένοι ασθενείς.
δ) Ο καρκίνος, οι βιοπάθειες συρρίκνωσης, και ειδικότερα ο τύπος της πλήρους συρρίκνωσης.
ε) Όλα τα περιστατικά με χαμηλό και αδύνατο περιφερειακό ενεργειακό πεδίο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κίνδυνος μιας υπερβολικής ακτινοβόλησης είτε απουσιάζει τελείως, είτε είναι μηδαμινός, τουλάχιστον ώσπου ο οργανισμός να φτάσει στο φυσιολογικό ενεργειακό επίπεδο.
Β. Υπερφορτισμένες βιοπάθειες
Η δεύτερη ομάδα, των υπερφορτισμένων ασθενών, περιλαμβάνει:
α) Όλα τα είδη αγγειακής υπέρτασης.
β) Υψηλή πίεση.
γ) Υστερικούς χαρακτήρες.
δ) Περιστατικά με βαριά και οξεία σεξουαλική λίμναση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, το ενεργειακό επίπεδο του οργανισμού είναι εξαιρετικά υψηλό, και η ανεκτικότητά του στη φόρτιση ιδιαίτερα μικρή. Μόλις μετά από λίγα λεπτά ακτινοβόλησης, μπορεί να εμφανιστεί μεγάλη ενόχληση. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και προφυλάξεις κατά την οργονική ακτινοβόληση των παρακάτω ασθενειών:
α) Ασθένειες καρδιακής ανεπάρκειας.
β) Υπέρταση, με συστολική πίεση μεγαλύτερη από 150.
γ) Όγκοι του εγκεφάλου.
δ) Αρτηριοσκλήρυνση.
ε) Περιστατικά με ιστορικό αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
στ) Φλεγμονή του δέρματος, επιπεφυκίτιδα.
Στις περιπτώσεις αυτές, οι πρώτες ακτινοβολήσεις πρέπει να είναι σύντομες και με συνεχή έλεγχο της καρδιακής λειτουργίας. Τονίζουμε πάλι ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται συσσωρευτής οργονικής ενέργειας με περισσότερα από τρία στρώματα χωρίς ειδικευμένη ιατρική επίβλεψη, ιδιαίτερα σε υπερφορτισμένα περιστατικά. Προκειμένου να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο απότομης κατάρρευσης ή γενικευμένης συστολής του βιοσυστήματος, εξαιτίας της μη ανεκτής διαστολής, αυξάνουμε σταδιακά τη διάρκεια των ακτινοβολήσεων. Η διάρρηξη αιμοφόρων αγγείων, το νευροφυτικό σοκ και η καρδιακή ανακοπή είναι πιθανά ενδεχόμενα μιας παρατεταμένης ακτινοβόλησης με έναν συσσωρευτή, ας πούμε είκοσι στρωμάτων. Δεν έχει μέχρι στιγμής καταγραφεί θανατηφόρο περιστατικό κατά τη δεκαετή χρήση της οργονικής ενέργειας, αλλά είναι μια πιθανότητα η οποία δεν μπορεί να αποκλειστεί τελείως. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στις περιπτώσεις υπέρτασης, διότι οι ασθενείς αυτοί είναι ενδεχόμενο να αντιδράσουν στην παρασυμπαθητικοτονική διασταλτική επίδραση της οργονικής ενέργειας, με μια απότομη άνοδο, αντί πτώση της πίεσης.
Είναι απαραίτητη η ιατρική επίβλεψη στις ακόλουθες περιπτώσεις:
α) Σε όλες τις ασθένειες της ομάδας Β·
β) σε οποιαδήποτε περίπτωση χρήσης της οργονικής ενέργειας σε ασθένεια που δεν έχει μελετηθεί, σε σχέση με την οργονική ενέργεια, μέχρι στιγμής·
γ) σε όλες τις περιπτώσεις που έχει ήδη διαπιστωθεί υπερφόρτιση λόγω ακατάλληλης χρήσης του συσσωρευτή· και,
δ) σε όλες τις περιπτώσεις όπου απαιτείται συσσωρευτής με περισσότερα από τρία στρώματα.
Αρκετά όμως με τις γενικές προφυλάξεις. Για κάθε συνηθισμένη περίπτωση, η οργονική ακτινοβόληση είναι ακίνδυνη. Η ενέργεια που χορηγείται είναι ίδια με την ενέργεια του σώματος, και όχι κάποιο ξένο είδος ακτινοβολίας. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, γίνονται και πειράματα διερεύνησης της υπερβολικής ακτινοβόλησης στο Όργονον για να διαπιστωθούν οι πιθανές αντιδράσεις του συστήματος του αίματος στη χρόνια υπερφόρτιση.
Η οργονική ακτινοβολία μπορεί να εφαρμοστεί με πολύ ευεργετικά αποτελέσματα και χωρίς κανέναν κίνδυνο, ακόμα και μετά από υπερβολική ακτινοβόληση, στις ακόλουθες ασθένειες: Κόπωση, αναιμία, καρκινική βιοπάθεια (με εξαίρεση τις περιπτώσεις όγκου στον εγκέφαλο και στο ήπαρ), σοβαρά και χρόνια κρυολογήματα, εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα, ρευματισμούς, αρθρίτιδες, χρόνια έλκη, σε κάθε είδος πληγής, εκδοράς, τραυμάτων, εγκαυμάτων, ιγμορίτιδας, και σε ορισμένους τύπους ημικρανίας.
ΟΙ ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Μόνο το βιοπαθητικό σωματικό υπόβαθρο και ορισμένες σωματικές επιπτώσεις σοβαρής μορφής νευρώσεων ανακουφίζονται ή υποχωρούν μερικώς.
Είναι απολύτως απαραίτητο να συνεχιστεί εντατικά η έρευνα, ώστε να διαπιστωθεί ποιες είναι οι ενδείξεις αγωγής με οργονική ενέργεια, ασθενειών οι οποίες μέχρι στιγμής δεν έχουν αντιμετωπιστεί με οργονική ενέργεια. Ήδη προχωρά ή σχεδιάζεται η έρευνα για τέτοιες ασθένειες όπως, για παράδειγμα, η πολιομυελίτιδα, η σκλήρυνση κατά πλάκας και η λευχαιμία.
[1] στμ: Η λέξη «glow» έχει σαν πρώτη ερμηνεία τη λέξη «λάμψη», αλλά σημαίνει επίσης και «έξαψη, αναψοκοκκίνισμα, και αίσθημα ευεξίας».
