Η βιογένεση, είναι βιολογική θεωρία σύμφωνα με την οποία οι ζωντανοί οργανισμοί γεννιούνται ή προέρχονται μόνο από όμοιούς τους. Ο όρος δημιουργήθηκε από τον βιολόγο Τόμας Χάξλεϋ το 1870 ώστε να σημαίνει «τη θεωρία ότι οι έμβιοι οργανισμοί προέρχονται μόνο μέσω προϋπαρχόντων ζωντανών οργανισμών», σε αντίθεση με τη θεωρία της «αυθόρμητης γέννησης». Αργότερα (1960) της δόθηκε η έννοια «η θεωρητική εξέλιξη της έμβιας ύλης από ανόργανες χημικές ουσίες». (Διαδικτυακό ετυμολογικό λεξικό: etymonline.com, 23/7/2024.) Ο Ράιχ χρησιμοποιεί τον συγκεκριμένο όρο με την κυριολεκτική του σημασία, αυτόν της γένεσης της ζωής.
Η ανακάλυψη της λειτουργίας του οργασμού και η κατανόηση του κομβικού της ρόλου στην εδραίωση και διατήρηση της υγεία του οργανισμού, η βιβλιογραφική και πειραματική έρευνα της λειτουργίας του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος, τα βιοηλεκτρικά πειράματα μελέτης του άγχους και της σεξουαλικότητας, μαζί με την ανακάλυψη και μελέτη των βιόντων και της λειτουργικότητάς τους καθώς και το Πείραμα ΧΧ, σηματοδοτούν το οριστικό και ανεπίστρεπτο «πέρασμα» του Ράιχ από τον αφηρημένο χώρο της ψυχολογίας και των θεωρητικών υποθέσεων της φροϋδικής ψυχανάλυσης στα εφαρμοσμένα γνωστικά πεδία της πειραματικής ιατρικής και βιολογίας. Στην ενότητα αυτή θα επισημάνουμε συνοπτικά τους λόγους για τους οποίους τα Βιόντα και το Πείραμα ΧΧ αποτελούν σταθμό στην πορεία εξέλιξης της λειτουργικής σκέψης του Ράιχ.
