Από το βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ M.D. με τίτλο «Ο συσσωρευτής οργόνης: Η ιατρική και επιστημονική του χρήση», μετάφραση Λεωνίδας Κωνσταντινίδης – Γιώργος Σχοινάς, εκδόσεις Πάλμοργον, σσ. 28-35.
Ποσοτικές μετρήσεις της οργονικής ενέργειας[1]
Διαφορά θερμοκρασίας, Το–Τ
Η οργονική ενέργεια πάλλεται ελεύθερα μέσα στα εσωτερικά μεταλλικά τοιχώματα του συσσωρευτή οργόνης. Απωθείται από το εσωτερικό μέταλλο όλων των πλευρών. Αυτό σημαίνει σταμάτημα της κινητικής ενέργειας της οργονικής ενέργειας. Το σταμάτημα της κινητικής ενέργειας εμφανίζεται στο θερμόμετρο ως αύξηση της θερμοκρασίας. Αυτή η ζέστη μπορεί να γίνει αισθητή στις παλάμες, όταν είναι κοντά στα εσωτερικά, ΚΡΥΑ μεταλλικά τοιχώματα. Βιολογικά αδύναμοι άνθρωποι, αισθάνονται τη ζέστη ελάχιστα ή καθόλου. Η θερμοκρασία, όταν συγκριθεί με τη θερμοκρασία του δωμάτιου, είναι ψηλότερη πάνω από την επάνω μεταλλική πλάκα, ελαφρά κατώτερη μέσα στα τοιχώματα του συσσωρευτή, και πολύ πιο χαμηλή στον αέρα του δωμάτιου που περιτριγυρίζει τον συσσωρευτή, τουλάχιστο ένα μέτρο μακριά και στο ίδιο ύψος. Η διαφορά θερμοκρασίας (Το–Τ) είναι διαρκώς θετική, και μεταβάλλεται ως ένα βαθμό με τον καιρό: με κακό καιρό είναι χαμηλή ή μηδέν· με καλό, καθαρό καιρό φτάνει μέχρι 1,5° σε κλειστό δωμάτιο και με ορισμένες διατάξεις ακόμα και μέχρι 20° Κελσίου στο ύπαιθρο.
Η διαρκής διαφορά θερμοκρασίας στον συσσωρευτή οργόνης ακυρώνει την απόλυτη ισχύ του δεύτερου αξιώματος της θερμοδυναμικής που δέχεται ότι δημιουργείται δυναμικό μόνο από το ψηλότερο προς το χαμηλότερο ενεργειακό επίπεδο. Ο συσσωρευτής οργόνης αποδεικνύει την αρχή που δέχεται ότι η ενέργεια μετατοπίζεται από το ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ στο ΨΗΛΟΤΕΡΟ επίπεδο, ότι υπάρχει ΑΥΞΗΣΗ του ενεργειακού επίπεδου και δημιουργία υψηλότερου δυναμικού: του ΟΡΓΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ. Αυτός ο νόμος ισχύει τόσο στους ζωντανούς οργανισμούς όσο και στα ουράνια σώματα, όπως ο ήλιος και οι πλανήτες. Κι αυτά κατέχουν ένα επίπεδο ενέργειας ψηλότερο από το περιβάλλον. Η διαφορά Το–Τ δεν μεγαλώνει ευθέως ανάλογα με τον αριθμό των στρωμάτων.
Τα τελευταία δύο χρόνια βρέθηκε και μια αρνητική διαφορά θερμοκρασίας κάτω από ορισμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες (κυκλώνες κτλ.). Χρειάζεται περαιτέρω προσεκτική μελέτη.
Στο Αστεροσκοπείο Οργονικής Ενέργειας στο Όργονον, έχει καθοριστεί προσωρινά ως μονάδα μέτρησης το Τοργ ως διαφορά 10 Κελσίου (Το–Τ) επί 256 δευτερόλεπτα. (Βλ. “The Second Law of Thermodynamics and the Orgone Accumulator.” Orgone Energy Bulletin, April 1949, pp. 52-60.)
Ρυθμός της αυθόρμητης εκφόρτισης του ηλεκτροσκοπίου
Σε αντιδιαστολή με το φαινόμενο του ιονισμού στον χώρο του ηλεκτρισμού, τα ηλεκτροσκόπια, που έχουν φορτιστεί προηγουμένως με οργονική ενέργεια μέσω πλαστικών δίσκων από τα μαλλιά της κεφαλής, ΑΠΟΦΟΡΤΙΖΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΑΡΓΑ ΣΕ ΥΨΗΛΗ ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑΧΥΤΕΡΑ ΣΕ ΧΑΜΗΛΗ ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ. Όσο πιο πολλά στρώματα έχει ένας συσσωρευτής τόσο πιο αργή είναι η εκφόρτιση. Η σχέση της ταχύτητας εκφόρτισης μέσα στο συσσωρευτή και έξω στον αέρα παρέχει ένα μέτρο του «δυναμικού» μεταξύ του συσσωρευτή και του ανοιχτού αέρα. Αυτό το δυναμικό ελαττώνεται με τον άσχημο καιρό και ξαναγίνεται μεγάλο (μέχρι οχτώ φορές παραπάνω) με καθαρό και ξερό καιρό. Ένας συσσωρευτής οργόνης με πολλά στρώματα θα εμφανίζει διαφορά στην ένταση της οργονικής ενέργειας ακόμα και κατά τη διάρκεια έντονης καταιγίδας. Ένας συσσωρευτής με ένα στρώμα μπορεί να χάσει τελείως το οργονικό δυναμικό του.
Ο τύπος για τη μέτρηση του Ο.Δ. (οργονικού δυναμικού) στον συσσωρευτή ή στον ανοιχτό αέρα βρίσκεται αν διαιρέσουμε τον χρόνο εκφόρτισης (Τ) με τη διαφορά μεταξύ αρχικού φορτίου (Εο) και φορτίου που παραμένει (Επ):
ΟΔ = Τ / Εο–Επ
Το ΟΔ μπορεί ακόμα να μετρηθεί, πιο απλά, σε χρόνο οργ (δευτερόλεπτα οργ, λεπτά οργ, ώρες οργ) δηλαδή τον αριθμό δευτερολέπτων, λεπτών ή ωρών που χρειάζονται για να αποφορτιστεί ένα προκαθορισμένο ποσό οργονοτικού φορτίου στο ηλεκτροσκόπιο. Τα εργαστήρια οργονικής ενέργειας χρησιμοποιούν ως μονάδα οργονοτικού φορτίου μία ή δύο υποδιαιρέσεις της κλίμακας του ηλεκτροσκοπίου, που έχει βαθμολογηθεί έτσι ώστε κάθε υποδιαίρεση της κλίμακας να αντιστοιχεί σ’ ένα φορτίο περίπου 256 (44) βολτ = ένα οργ. Όλη η σκάλα των 90° έχει 10 υποδιαιρέσεις· για τις μετρήσεις χρησιμοποιούνται οι διαιρέσεις στο μέσο της κλίμακας. Ο τύπος που δίνει το οργονομικό (ηλεκτροσκοπικό) δυναμικό μεταξύ του αέρα και του συσσωρευτή οργόνης (ΣΟ) δίνεται από τον τύπο:
ΟΔ = ΟΔ (ΣΟ) / ΟΔ (αέρα)
ή σε Χρόνο οργ:
ΟΔ = χρόνο-οργ (ΣΟ)/ χρόνο-οργ (άέρα)
Η αυθόρμητη εκφόρτιση του ηλεκτροσκοπίου, λοιπόν, δεν είναι κάτι που μπορεί να απορριφτεί με επιπολαιότητα· είναι η ακριβής έκφραση της οργονοενεργειακής έντασης στην ατμόσφαιρα· μεταβάλλεται συνήθως μαζί με τη διαφορά θερμοκρασίας (Το–Τ), με τις καιρικές συνθήκες.
Για περισσότερες πληροφορίες βλ. The Discovery of the Orgone, Vol. 2, The Cancer Biopathy, Orgone Institute Press, 1948: “Electroscopical Orgonometry” pp. 108-111 and “Quantitative Determination of the Orgone”, pp.112-120.
Οι οργονοτικές αντιδράσεις του μετρητή Γκάιγκερ-Μίλερ
Η οργονική ενέργεια, τόσο η οργανισμική όσο και η ατμοσφαιρική, μπορεί να φανεί με τον μετρητή Γκάιγκερ με πολλούς τρόπους. Ένας ειδικός τρόπος μέτρησης της οργονικής ενέργειας είναι μέσω φορτίων οργονικής ενέργειας σε σωλήνες υψηλού κενού πίεσης 0,5 του μικρού. Οι αριθμήσεις ανά λεπτό μεταβάλλονται από ένα ελάχιστο 3.000 αριθμήσεων ανά λεπτό μέχρι το ύψος των 25.000 αριθμήσεων ανά δευτερόλεπτο. Αυτά τα γεγονότα τα έχουμε επεξεργαστεί αρκετά καλά τα τελευταία χρόνια. Η οργονική ενέργεια στο κενό έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για την πρόβλεψη του καιρού (βλ. “Meteorological Functions in Orgone-charged Vacuum Tubes”, Orgone Energy Bulletin, October 1950, pp.184-193). Ακόμα, η σχέση μεταξύ οργονικής ενέργειας και πυρηνικής ακτινοβολίας μελετάται αδιάκοπα. Η γνώση που υπάρχει θα γίνει προσιτή στο κοινό αμέσως μόλις το επιτρέψει η διασφάλιση της εργασίας. (Βλ. επίσης “The Orgonomic Anti-Nuclear Radiation Project (ORANUR), Orgone Energy Emergency Bulletin, No. 1, December 1950.)
Καθημερινές μετρήσεις των ατμοσφαιρικών μετεωρολογικών μεταβολών
Οι πρώτες τρεις μετρήσεις έχουν να κάνουν με φορτία ατμοσφαιρικής οργονικής ενέργειας, η καθεμιά με τον τρόπο της. Το Τεστ Αίματος του Βίλχελμ Ράιχ ασχολείται με τα βιοενεργειακά φορτία του αίματος, τα όποια, ως ένα βαθμό εξαρτώνται από της ατμοσφαιρικές συνθήκες. Στον χώρο των ατμοσφαιρικών οργονικών φορτίων είμαστε πλέον σε θέση να συντονίσουμε τις μεμονωμένες οργονοτικές μετρήσεις της ατμόσφαιρας μεταξύ τους και συλλογικά να τις συγκρίνουμε με τη βαρομετρική πίεση. Το σχήμα της σελ. 29 δίνει ένα σαφές παράδειγμα ενός τέτοιου συντονισμό. Οι μετεωρολογικές μετρήσεις γίνονται τακτικά κάθε απόγευμα. Κατά τη διάρκεια καταιγίδων και άλλων ασυνήθιστων καταστάσεων η λήψη των μετρήσεων είναι πιο συχνή.
Τα βασικά χαρακτηριστικά των ατμοσφαιρικών αντιδράσεων της οργονικής ενέργειας είναι πτώση όλων των τιμών κατά τη διάρκεια άσχημου, βροχερού καιρού ή καταιγίδας και άνοδός τους πριν και κατά τη διάρκεια αίθριου και ηλιόλουστου καιρού. Για κάθε πείραμα, υπάρχει ένα ορισμένο ΕΥΡΟΣ μεταβολής μ’ ένα ανώτατο και ένα κατώτατο όριο. Αυτά τα όρια υπερβαίνονται πολύ σπάνια, πράγμα που δείχνει βαριά διαταραχή των συνθηκών της ατμοσφαιρικής οργονικής ενέργειας. Η θέση της Γης στο διάστημα κατά την ετήσια περιφορά της γύρω απ’ τον ήλιο, επιδρά στις μετρήσεις αν και αυτή η επίδραση δεν έχει ακόμα κατανοηθεί πλήρως.
Επιδρούν επίσης οι ηλιακές κηλίδες και οι μακρινοί τυφώνες ή σεισμοί. Πάντως, οι τοπικές αλλαγές του καιρού είναι προβλέψιμες. Μια απότομη πτώση της διαφοράς θερμοκρασίας (Το–Τ) και μια απότομη επιτάχυνση της εκφόρτισης του ηλεκτροσκοπίου (χαμηλός Χρόνος-οργ) ακολουθούνται πάντα από άσχημες καιρικές συνθήκες και το αντίστροφο.
Πρέπει να δουλευτούν ακόμα πολλά πράγματα και πιο ειδικά η επίδραση των μακρινών μετεωρολογικών φαινομένων στις τοπικές μετρήσεις· αλλά συνολικά, οι βασικές λειτουργίες μοιάζουν καλά συνδυασμένες και πρακτικά χρησιμοποιήσιμες, ενώ επιδέχονται περαιτέρω ανάπτυξη.
Βλ. “Meteorological Functions in Orgone-charged Vacuum Tubes”, Orgone Energy Bulletin, October 1950, pp.184-193 and “The Storm of November 25th and 26th, 1950. Orgone Energy Bulletin, April 1951.
Η δυσκολία που εμφανίζουν οι μετρήσεις για έναν επιστήμονα που δεν είναι εξασκημένος στην οργονική φυσική, είναι η προσέγγιση από μια εντελώς νέα θεωρητική οπτική γωνία. Εκείνος που είναι προσκολλημένος στο δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα δεν θα καταλάβει τη διαφορά θερμοκρασίας. Θα έχει την τάση να την χαρακτηρίσει «απλώς» μεταφορά θερμότητας, «απλώς» κακή μόνωση, «απλώς» το τάδε ή «απλώς» το δείνα. Δεν θα μπορέσει να δει την οργονοτική, ατμοσφαιρική της σημασία.
Αν πιστεύει στην άποψη της «φυσικής διαρροής» όσον άφορά την αυθόρμητη εκφόρτιση του ηλεκτροσκοπίου, δεν θα κάνει τις μετρήσεις αρκετό καιρό ώστε να πειστεί ότι πίσω απ’ αυτές τις «αυθόρμητες» εκφορτίσεις, κρύβεται κάποιος βασικός νόμος ο οποίος σχετίζεται με τη συγκέντρωση ατμοσφαιρικής ενέργειας. Επομένως, δεν θα μπορέσει να καταλάβει τη σημασία της βραδύτερης εκφόρτισης μέσα στον συσσωρευτή οργόνης.
Αν πιστεύει την υπόθεση του «κενού διαστήματος» δεν θα καταλάβει ότι ένας σωλήνας με κενό 0,5 του μικρού μπορεί να φωτοβολεί και ότι αυτή η φωτοβολία μεταβάλλεται με τις καιρικές συνθήκες.[2] Απ’ την άλλη μεριά, αν γνωρίζει ότι το διάστημα είναι γεμάτο με οργονική ενέργεια, θα καταλάβει πολύ εύκολα αυτό που βλέπει.
Αν πιστεύει ότι η ατμόσφαιρα είναι ταυτόχρονα ελεύθερη από φορτία και γεμάτη από «στατικό ηλεκτρισμό» θα μπερδευτεί όταν χρειαστεί να εξηγήσει την αστραπή ή ακόμα την «αστραπή» χωρίς σύννεφα στον ουρανό.
Έτσι οι ατμοσφαιρικές μεταβολές των λειτουργιών της οργονικής ενέργειας είναι μια πολύ καλή πηγή πληροφοριών για τις λειτουργίες της έξω από τον ζωντανό οργανισμό, προετοιμάζοντας παράλληλα τη βαθιά κατανόηση των λειτουργιών της οργονικής ενέργειαςμέσα στον οργανισμό. Η ατμόσφαιρα και ο οργανισμός δίνουν την ίδια αντίδραση παλμών στον μετρητή Γκάιγκερ, ακριβώς όπως —από χημική άποψη— ο οργανισμός και η ατμόσφαιρα έχουν την ίδια βασική χημική σύσταση: Ο, Η, C, και Ν. (Δημοσίευση που βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας)
[1] Εδώ δίνεται μόνο μια επισκόπηση. Για λεπτομέρειες βλ. The Discovery of the Orgone, Vol. 2, The Cancer Biopathy, Orgone Institute Press, 1948: “Thermical Orgonometry”, pp. 97-107, “Electroscopical Orgonometry” pp. 108-111 and “Quantitative Determination of the Orgone”, pp.112-120.
[2] Βλ. “A Motor Force in Orgone Energy”, Orgone Energy Bulletin, January, 1949, pp.7-11 and “Further Characteristics of Vacor Lumination”, Orgone Energy Bulletin, October 1949, pp. 143-159.
.
