Μέθοδοι ποσοτικής μέτρησης της οργονικής ενέργειας.[1]
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ Ο συσσωρευτής οργόνης: Η επιστημονική και ιατρική του χρήση, εκδόσεις Ρέω, σσ. 49-60
Η διαφορά θερμοκρασίας, Το-Τ
Η οργονική ενέργεια ταλαντώνεται ελεύθερα μεταξύ των μεταλλικών τοιχωμάτων στο εσωτερικό του συσσωρευτή οργόνης. Απωθείται από το μέταλλο κάθε πλευράς. Αυτό συνεπάγεται μετατροπή τής κινητικής ενέργειάς της. Αυτή η μετατροπή εκδηλώνεται ως αύξηση της θερμοκρασίας, η οποία μπορεί να μετρηθεί. Είναι η ζέστη που γίνεται αισθητή στις παλάμες μας, όταν τις τοποθετούμε κοντά στα εσωτερικά, κρυα μεταλλικά τοιχώματα. Οι βιολογικά εξασθενημένοι άνθρωποι, αισθάνονται τη ζέστη πολύ λίγο ή και καθόλου. Μετρώντας τις θερμοκρασίες βρίσκουμε ότι η υψηλότερη είναι ακριβώς από πάνω από την επάνω μεταλλική πλάκα του συσσωρευτή, ελαφρώς χαμηλότερη στο εσωτερικό του συσσωρευτή, και ακόμα χαμηλότερη στον αέρα του δωματίου που περιβάλλει τον συσσωρευτή, σε απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου και στο ίδιο ύψος από το έδαφος. Η διαφορά θερμοκρασίας (Το-Τ) είναι διαρκώς θετική, και επηρεάζεται ως ένα βαθμό από τις καιρικές συνθήκες: με άσχημο καιρό είναι χαμηλή ή μηδενική, με αίθριο, καλό καιρό, φτάνει μέχρι τον 1,5ο σε κλειστό δωμάτιο, και με συγκεκριμένες διατάξεις ακόμα και μέχρι 20ο Κελσίου στο ύπαιθρο.
Βασικό διάγραμμα τομής πειραματικού συσσωρευτή οργόνης
Το = θερμοκρασία πάνω από τον συσσωρευτή
Τε = θερμοκρασία μέσα στον συσσωρευτή
Τ1 = έλεγχος (θερμοκρασία αέρα μέσα στο δωμάτιο)
Ηλ = ηλεκτροσκόπιο
———→ = κατεύθυνση ακτινοβολίας
Μέγεθος: 1 κυβικό πόδι [33,3×33,3×33,3 εκατοστά]
Η συνεχής ύπαρξη διαφοράς θερμοκρασίας επάνω από τον συσσωρευτή οργονικής ενέργειας ακυρώνει την απόλυτη ισχύ του δεύτερου αξιώματος της θερμοδυναμικής που δέχεται ότι το δυναμικό κατευθύνεται μόνο από το υψηλότερο προς το χαμηλότερο ενεργειακό επίπεδο. Από τη διαφορά θερμοκρασίας που παρουσιάζεται πάνω από τον συσσωρευτή οργονικής ενέργειας αποδεικνύεται η αρχή, σύμφωνα με την οποία η οργονική ενέργεια οδεύει από το χαμηλοτερο προς το υψηλοτερο επίπεδο, προκαλώντας αυξηση του ενεργειακού επιπέδου, δηλαδή δημιουργία υψηλότερου δυναμικού. Επομένως, το οργονομικο δυναμικο κατευθυνεται απο το χαμηλοτερο προς το υψηλοτερο επιπεδο. Αυτός ο νόμος ισχύει τόσο για τους ζωντανούς οργανισμούς όσο και για τα ουράνια σώματα, όπως ο ήλιος ή οι πλανήτες. Κι αυτά διαθέτουν ενεργειακό επίπεδο υψηλότερο από εκείνο του περιβάλλοντος. Να σημειώσουμε ότι η διαφορά θερμοκρασίας (Το-Τ) δεν αυξάνεται ευθέως ανάλογα με τον αριθμό των στρωμάτων του συσσωρευτή.
Διάγραμμα του ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΓΟΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ σε ζωντανούς οργανισμούς.
Τα τελευταία δύο χρόνια διαπιστώθηκε ότι υπάρχει και αρνητική διαφορά θερμοκρασίας υπό συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες (κυκλώνες, κτλ.), απαιτείται όμως περαιτέρω προσεκτική μελέτη του φαινομένου.
Στο Παρατηρητήριο Οργονικής Ενέργειας στο Όργονον, καθορίσαμε ως προσωρινή μονάδα μέτρησης της φόρτισης το Τ-οργ, που αντιστοιχεί σε διαφορά 1ο Κελσίου (Το-Τ) υφιστάμενη επί 256 δευτερόλεπτα.
Διάταξη μέτρησης της οργονοτικής διαφοράς θερμοκρασίας, η οποία χρησιμοποιείται στις καθημερινές μετρήσεις της ατμοσφαιρικής έντασης.
Ταχύτητα αυθόρμητης αποφόρτισης του ηλεκτροσκοπίου
Σε αντιδιαστολή με το φαινόμενο του ιονισμού, όπως περιγράφεται στα εγχειρίδια του ηλεκτρισμού, τα ηλεκτροσκόπια που έχουν φορτιστεί μέσω πλαστικών δίσκων με οργονική ενέργεια από τα μαλλιά της κεφαλής αποφορτιζονται βραδυτερα σε υψηλη συγκεντρωση οργονησ, και ταχυτερα σε χαμηλη συγκεντρωση οργονησ. Όσο περισσότερα στρώματα έχει ένας συσσωρευτής, τόσο πιο αργά συμβαίνει η αποφόρτιση. Ο λόγος της ταχύτητας αποφόρτισης στο εσωτερικό του συσσωρευτή προς τον ρυθμό αποφόρτισης στον αέρα, αποτελεί ένα μέτρο του «δυναμικού» που υφίσταται μεταξύ συσσωρευτή και περιβάλλοντος αέρα. Αυτό το δυναμικό ελαττώνεται με τον άσχημο καιρό και αυξάνει εκ νέου (μέχρι και οκταπλάσιο) σε αίθριο και ξηρό καιρό. Ένας συσσωρευτής οργονικής ενέργειας πολλών στρωμάτων θα παρουσιάζει κάποια διαφορά στην ένταση της οργονικής ενέργειας σε σχέση με το περιβάλλον, ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας ισχυρής καταιγίδας. Αντιθέτως, ένας μονόστρωμος συσσωρευτής μπορεί να χάσει τελείως το οργονικό δυναμικό του.
Η μέτρηση του ΔΟ (δυναμικού οργόνης) στον συσσωρευτή ή στον ανοιχτό αέρα προκύπτει από τη διαίρεση του χρόνου εκφόρτισης του ηλεκτροσκοπίου (Τ) με τη διαφορά μεταξύ αρχικού φορτίου (Εα) και φορτίου που παραμένει (Επ):[2]
Το ΔΟ μπορεί επίσης να μετρηθεί, πιο απλά, σε χρόνο-οργ (δευτερόλεπτα-οργ, λεπτά-οργ, ώρες-οργ), δηλαδή ως αριθμός δευτερολέπτων, λεπτών ή ωρών, που απαιτούνται για να αποφορτιστεί ένα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο φορτίο οργονικής ενέργειας από το ηλεκτροσκόπιο. Τα εργαστήρια οργονικής ενέργειας χρησιμοποιούν ως μονάδα οργονοτικού φορτίου μία ή δύο υποδιαιρέσεις της κλίμακας του ηλεκτροσκοπίου, που έχει βαθμονομηθεί έτσι ώστε κάθε υποδιαίρεση της κλίμακας να αντιστοιχεί σε φορτίο περίπου 256 (44) volt = ΕΝΑ ΟΡΓ. Η κλίμακα των 90ο διαιρείται σε 10 τμήματα. Για τις μετρήσεις χρησιμοποιούνται οι μεσαίες υποδιαιρέσεις της κλίμακας. Ο τύπος που δίνει το οργονομικό (ηλεκτροσκοπικό) δυναμικό μεταξύ του αέρα και του συσσωρευτή οργόνης (ΣΟ) δίνεται από τον τύπο:
ή σε χρόνο οργ
Σύμφωνα με τα παραπάνω, η αυθόρμητη αποφόρτιση του ηλεκτροσκοπίου δεν είναι κάτι που μπορεί να απορριφθεί αβασάνιστα. Είναι η ακριβής έκφραση της έντασης της οργονικής ενέργειας της ατμόσφαιρας. Μεταβάλλεται, συνήθως, ανάλογα με τη διαφορά θερμοκρασίας (Το-Τ) και επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες.
Οι οργονοτικές αντιδράσεις του μετρητή Γκάιγκερ-Μίλερ
Η ύπαρξη της οργονικής ενέργειας, τόσο της εμπεριεχόμενης σε οργανισμούς όσο και της ατμοσφαιρικής, καταδεικνύεται και από πολλά είδη αντιδράσεων του μετρητή Γκάιγκερ. Ένας ειδικός τρόπος μέτρησης της οργονικής ενέργειας είναι μέσω της οργονικής φόρτισης λυχνιών υψηλού κενού, πίεσης 0,5 του μικρού. Οι αριθμήσεις ανά λεπτό (ααλ) κυμαίνονται από την κατώτερη τιμή των 3.000 ανά λεπτό περίπου, μέχρι τις 25.000 ανά δευτερόλεπτο. Αυτά τα φαινόμενα τα έχουμε μελετήσει αρκετά καλά τα τελευταία χρόνια. Η οργονική ενέργεια σε κενό έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για την πρόβλεψη του καιρού. (Βλ. Βιβλιογραφία, Νο 17.) Επιπλέον, μελετάται συνεχώς η σχέση μεταξύ οργονικής ενέργειας (οε) και πυρηνικής ακτινοβολίας (πα). Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών θα παρουσιαστούν στο κοινό αμέσως μόλις εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις που θα εγγυώνται τη συνέχιση του έργου μας.
Μετρητής Γκάιγκερ (Auto scaler 4096) και ενδείκτης, τα οποία χρησιμοποιούνται στη μέτρηση των παλμών της οργονικής ενέργειας σε υψηλό κενό.
Μετρήσεις των μετεωρολογικών ημερησίων μεταβολών της ατμόσφαιρας
Και οι τρεις μετρήσεις που αναφέρθηκαν προηγουμένως σχετίζονται με τα φορτία της ατμοσφαιρικής οργονικής ενέργειας, αν και γίνονται με διαφορετική μέθοδο. Το Τεστ Αίματος Βίλχελμ Ράιχ μετρά το βιοενεργειακό φορτίο του αίματος, το οποίο, ως έναν βαθμό, εξαρτάται και από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Στο πεδίο των ατμοσφαιρικών οργονικών φορτίων είναι πλέον εφικτό να συνδυάσουμε τις οργονοτικές μετρήσεις μεταξύ τους, αλλά και να τις συσχετίσουμε συνολικά με τη βαρομετρική πίεση. Στη γραφική παράσταση του σχήματος που ακολουθεί φαίνεται ένα παράδειγμα ενός τέτοιου συνδυασμού. Οι μετεωρολογικές μετρήσεις λαμβάνονται καθημερινά στις 12 το μεσημέρι. Κατά τη διάρκεια καταιγίδων, και άλλων ασυνήθιστων καιρικών φαινομένων, οι μετρήσεις είναι συχνότερες.
Γραφική παράσταση των αντιδράσεων της οργονικής ενέργειας στις μετεωρολογικές μεταβολές, με τη βοήθεια λυχνιών κενού. 4-12 Μαΐου, 1950.
Βασικό χαρακτηριστικό των αντιδράσεων της οργονικής ενέργειας της ατμόσφαιρας είναι η πτώση όλων των ενδείξεων κατά τη διάρκεια άσχημου, βροχερού καιρού ή καταιγίδας, και η άνοδός τους πριν και κατά τη διάρκεια αίθριου καιρού και ηλιοφάνειας. Για κάθε πειραματική διάταξη υπάρχει ορισμένο ευροσ μεταβολής με ανώτερο και κατώτερο όριο. Αυτά τα όρια υπερβαίνονται εξαιρετικά σπάνια, και όταν συμβεί υποδηλώνει έντονη διαταραχή της κατάστασης της οργονικής ενέργειας της ατμόσφαιρας. Επίσης, η θέση της Γης στο Διάστημα κατά την ετήσια περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, έχει και αυτή κάποια επίδραση στις ενδείξεις, αν και δεν έχει ακόμα κατανοηθεί πλήρως. Επιδρούν επίσης οι ηλιακές κηλίδες, οι τυφώνες και οι σεισμοί, ακόμα και αν συμβαίνουν σε μεγάλη απόσταση. Πάντως, είναι γεγονός ότι μέσω των ενδείξεων μπορούν να προβλεφθούν οι τοπικές μεταβολές του καιρού. Η απότομη πτώση της διαφοράς θερμοκρασίας (Το-Τ) και η απότομη επιτάχυνση του ρυθμού αποφόρτισης του ηλεκτροσκοπίου (μικρός χρόνος-οργ) ακολουθούνται πάντα από επιδείνωση του καιρού, και αντιστρόφως.
Υπάρχουν ακόμα πολλές εκκρεμότητες που έχουν προκύψει κατά την αντίστοιχη έρευνα και ειδικότερα σε σχέση με την επίδραση στις τοπικές ενδείξεις μετεωρολογικών φαινομένων, που συμβαίνουν σε μεγάλη απόσταση. Συνολικά, όμως, οι βασικές οργονοτικές λειτουργίες έχουν συνδυαστεί επαρκώς και είναι πρακτικά εφαρμόσιμες, ενώ επιδέχονται και περαιτέρω ανάπτυξης.
Η δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει ο επιστήμονας, ο οποίος δεν είναι εξοικειωμένος με την οργονική φυσική, σε σχέση με τις μετρήσεις που παραθέτουμε εδώ, είναι η γενικότερη προσέγγισή μας στο θέμα, διότι πρόκειται για προσέγγιση από τελείως διαφορετική θεωρητική οπτική γωνία. Όσοι παραμείνουν προσκολλημένοι στο δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα δεν θα κατανοήσουν τη διαφορά θερμοκρασίας. Θα έχουν την τάση να τη θεωρήσουν «απλώς» μεταφορά θερμότητας, «απλώς» κακή μόνωση, «απλώς» ετούτο, ή «απλώς» το άλλο. Δεν θα μπορέσουν να συλλάβουν την οργονοτική σημασία που έχει για την ατμόσφαιρα.
Η εμμονή στην πεποίθηση περί «φυσικής διαρροής», όσον αφορά στην αυθόρμητη αποφόρτιση του ηλεκτροσκοπίου, θα τους εμποδίσει να πάρουν μετρήσεις επί αρκετό καιρό, και έτσι δεν θα πειστούν ότι υπάρχει κάποιος θεμελιώδης νόμος πίσω από αυτές τις «αυθόρμητες» αποφορτίσεις, καθώς και άλλοι νόμοι που διέπουν τη συγκέντρωση της ατμοσφαιρικής ενέργειας. Άρα, είναι αναμενόμενο να μην μπορέσουν να κατανοήσουν τη σημασία της βραδύτερης αποφόρτισης του ηλεκτροσκοπίου στο εσωτερικό του συσσωρευτή οργονικής ενέργειας.
Αν εμμένουν στην υπόθεση περί «κενού διαστήματος», δεν θα καταλάβουν ότι είναι εφικτό να φωτοβολεί κενό πίεσης 0,5 του μικρού, και ότι αυτό το φαινόμενο επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες. (Βλ. Βιβλιογραφία, Νο 8 και 9.) Από την άλλη μεριά, αν γνωρίζουν ότι το Διάστημα είναι πλήρες οργονικής ενέργειας, θα αντιληφθούν ευκολότερα αυτό που βλέπουν.
Η εμμονή στην πεποίθηση ότι η ατμόσφαιρα είναι ταυτοχρόνως ελεύθερη από φορτία και γεμάτη από «στατικό ηλεκτρισμό» θα τους δημιουργήσει σύγχυση αν κληθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο της αστραπής, και ιδίως τις «αστραπές» που συμβαίνουν σε ανέφελο ουρανό.
Με βάση τα παραπάνω, οι ατμοσφαιρικές μεταβολές που οφείλονται στις λειτουργίες της οργονικής ενέργειας, είναι μια πολύ καλή πηγή πληροφοριών για τις λειτουργίες της έξω από τον ζωντανό οργανισμό, και υποβοηθούν την πληρέστερη κατανόησή τους μέσα στον ζωντανό οργανισμό. Η ατμόσφαιρα και ο οργανισμός προκαλούν ανάλογη αντίδραση παλμού στον μετρητή Γκάιγκερ, ακριβώς όπως, από χημική άποψη, ο οργανισμός και η ατμόσφαιρα έχουν ανάλογη χημική σύσταση: Ο, Η, C και Ν. (Δημοσίευση που βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας.)
[1] Εδώ περιλαμβάνεται μόνο μία επισκόπηση. Για λεπτομέρειες, βλ. Βιβλιογραφία Νο 5ε, ζ, η.
[2] στεε: Εννοεί το φορτίο του ηλεκτροσκοπίου που παραμένει σε αυτό μετά από την παρέλευση του χρόνου Τ.
