Ο ορισμός των βιοπαθειών
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ Η βιοπάθεια του καρκίνου, εκδόσεις Ρέω, σσ. 194-196
Ο καρκινικός όγκος είναι απλώς το ορατό σύμπτωμα της ασθένειας που ονομάζουμε «καρκίνος». Επομένως, η θεραπεία του τοπικού όγκου με χειρουργική επέμβαση ή με ακτινοβολία ραδίου ή ακτίνων-Χ, αποτελεί θεραπεία μόνο του συμπτώματος και όχι της ίδιας της ασθένειας. Από αυτήν την άποψη, ο θάνατος από καρκίνο δεν οφείλεται στην παρουσία ενός ή περισσότερων όγκων. Είναι το τελικό αποτέλεσμα της συστημικής βιολογικής ασθένειας που ονομάζεται «καρκίνος», η οποία προκαλείται από μια διεργασία αποσύνθεσης ολόκληρου του οργανισμού. Στην ιατρική βιβλιογραφία δεν αναφέρεται καμία πληροφορία περί της φύσεως αυτής της συστημικής ασθένειας. Η λεγόμενη προδιάθεση για καρκίνο υποδηλώνει απλώς ότι πίσω από τον καρκινικό όγκο επενεργούν, ανεξερεύνητες μέχρι στιγμής, θανατηφόρες διεργασίες. Η τυπικά εμφανιζόμενη καρκινική καχεξία, το τελευταίο στάδιο της ασθένειας, θα πρέπει να θεωρηθεί ως η ύστατη, αντιληπτή φάση της άγνωστης συστημικής διεργασίας που αποκαλείται «καρκίνος».
Ο όρος «προδιάθεση για καρκίνο» δεν έχει νόημα. Πρέπει, επομένως, να τον αντικαταστήσουμε με τον όρο καρκινική βιοπάθεια ή βιοπάθεια του καρκίνου. Σκοπός αυτού του κεφαλαίου είναι να καταδείξει τη διεργασία που βρίσκεται στη βάση της βιοπάθειας του καρκίνου.
Ο όρος βιοπάθειες αναφέρεται σε όλες εκείνες τις ασθένειες που οφείλονται σε κάποια βασική δυσλειτουργία του αυτόνομου συστήματος της ζωής. Μόλις μια τέτοια δυσλειτουργία ενεργοποιηθεί, εκδηλώνεται με ποικιλία ασθενειών διαφορετικής συμπτωματολογίας. Μια βιοπάθεια μπορεί να προκαλέσει καρκίνωμα (καρκινική βιοπάθεια), αλλά μπορεί εξίσου εύκολα να προκαλέσει στηθάγχη, άσθμα, καρδιοαγγειακή υπέρταση, επιληψία, κατατονική ή παρανοειδή σχιζοφρένεια, αγχώδη νεύρωση, σκλήρυνση κατά πλάκας, χορεία, χρόνιο αλκοολισμό, κ.ά. Βρισκόμαστε ακόμα σε άγνοια σχετικά με τους παράγοντες που καθορίζουν την κατεύθυνση προς την οποία θα εξελιχθεί μια βιοπάθεια. Ωστόσο, για μας, πρωταρχική σημασία έχει ο κοινός παρανομαστής όλων αυτών των ασθενειών: δηλαδή η διαταραχή της φυσικής λειτουργίας του παλμού στον οργανισμό συνολικά. Από αυτήν την άποψη, τα κατάγματα, τα τοπικά αποστήματα, η πνευμονία, ο κίτρινος πυρετός, η ρευματική περικαρδίτιδα, η οξεία αλκοολική δηλητηρίαση, η μολυσματική περιτονίτιδα, η σύφιλη, κ.λπ., δεν αποτελούν βιοπάθειες. Δεν οφείλονται, δηλαδή, σε διαταραχές του αυτόνομου παλμού του συστήματος της ζωής συνολικά. Είναι σαφώς καθορισμένες, και μόνο δευτερογενώς μπορούν να προκαλέσουν διαταραχή στον βιολογικό παλμό. Ωστόσο, από τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών της οργονικής βιοφυσικής, προέκυψαν ερωτήματα σχετικά με την εξαίρεση της πνευμονίας και ορισμένων καρδιοπαθειών από τις βιοπάθειες. Από την έρευνα που θα ακολουθήσει, θα αποδειχθεί ή θα καταρριφθεί η υπόθεσή μου ότι η προδιάθεση για πνευμονία ή για ασθένειες των καρδιακών βαλβίδων που προκαλούνται από «ρευματικό πυρετό», ενδεχομένως να οφείλονται στη χρόνια έκταση των οστών του στήθους, ως αποτέλεσμα της τυπικής καθήλωσής του στο στάδιο εισπνοής. Προς το παρόν, θα χρησιμοποιούμε τον όρο «βιοπάθεια» μόνο για τις περιπτώσεις, όπου γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος ότι η διεργασία της ασθένειας αρχίζει με κάποια διαταραχή του παλμού, ανεξάρτητα ποια ασθένεια προκύπτει δευτερογενώς. Επομένως, μπορούμε να διακρίνουμε τη βιοπάθεια της σχιζοφρένειας από μια καρδιαγγειακή βιοπάθεια, και τις δύο προηγούμενες από τη βιοπάθεια της επιληψίας ή τη βιοπάθεια του καρκίνου, κ.ά.
Αυτός ο εμπλουτισμός της ιατρικής ορολογίας δικαιολογείται από το γεγονός ότι είναι αδύνατον να κατανοήσουμε οποιαδήποτε από τις ειδικές ασθένειες του αυτόνομου συστήματος της ζωής, εκτός αν:
- Τις διαχωρίσουμε από τις τυπικές μολυσματικές ασθένειες και τα χειρουργικώς αντιμετωπιζόμενα τραύματα.
- Αναζητήσουμε και ανακαλύψουμε τον κοινό μηχανισμό τους, δηλαδή τη διαταραχή του βιολογικού παλμού.
- Κατανοήσουμε πώς διαφοροποιούνται εξελισσόμενες σε διαφορετικές ασθένειες.
Ο καρκίνος ενδείκνυται ιδιαίτερα για τη μελέτη των θεμελιωδών μηχανισμών των βιοπαθειών, επειδή μέσω αυτού εκδηλώνονται πολλές από τις διαταραχές που αντιμετωπίζει η καθημερινή γενική ιατρική πρακτική: Εκδηλώνεται η παθολογική ανάπτυξη των κυττάρων· ως βασικό χαρακτηριστικό του, εκδηλώνεται η βακτηριακή δηλητηρίαση και σήψη· αναπτύσσεται από χημικές και από βιοηλεκτρικές διαταραχές του οργανισμού· σχετίζεται με τις συγκινησιακές και τις σεξουαλικές διαταραχές· δημιουργεί μια σειρά δευτερογενών διεργασιών, όπως η αναιμία, οι οποίες, υπό διαφορετικές συνθήκες, αναπτύσσονται ως ανεξάρτητες ασθένειες· είναι μια ασθένεια που επηρεάζεται καθοριστικά από τον «πολιτισμένο» τρόπο ζωής μας· είναι μια ασθένεια η οποία αφορά με την ίδια βαρύτητα τον διαιτολόγο, τον ενδοκρινολόγο και τον ιολόγο.
Η πληθώρα των εκδηλώσεων του καρκίνου, ακριβώς όπως και η πληθώρα των νευρώσεων και των ψυχώσεων, κρύβει έναν και μόνο κοινό παρανομαστή: τη σεξουαλική λίμναση. Αυτό οδηγεί κατ’ ευθείαν στη βασική επιστημονική μας θέση: Η σεξουαλική λίμναση αντιπροσωπεύει μια θεμελιώδη διαταραχή του βιολογικού παλμού του οργανισμού. Η σεξουαλική διέγερση είναι η πρωταρχική λειτουργία του ζωντανού πρωτοπλασματικού συστήματος. Μπορεί εύκολα να αποδειχθεί, ότι η σεξουαλική λειτουργία είναι αυτή καθαυτή η παραγωγική λειτουργία της ζωής. Επομένως, η χρόνια διαταραχή αυτής της λειτουργίας πρέπει, κατ’ ανάγκη, να συμπίπτει με μια βιοπάθεια.
Η λίμναση της βιοσεξουαλικής διέγερσης εκδηλώνεται με δύο κυρίως τρόπους: είτε έμμεσα, ως συγκινησιακή διαταραχή του ψυχικού οργάνου, δηλαδή ως νεύρωση ή ως ψύχωση, είτε άμεσα, ως λειτουργική διαταραχή των οργάνων, δηλαδή ως σωματική ασθένεια. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες γνώσεις μας, δεν μπορεί να προκαλέσει μολυσματικές ασθένειες.
Ο κεντρικός μηχανισμός κάθε βιοπάθειας είναι η διαταραχή τής εκφόρτισης της βιοσεξουαλικής διέγερσης. Αυτός ο ισχυρισμός χρειάζεται λεπτομερέστατη τεκμηρίωση. Ωστόσο, το γεγονός ότι στις βιοπάθειες επενεργούν τόσο οι φυσικές και οι χημικές διεργασίες όσο και οι συγκινησιακοί παράγοντες, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Η ψυχοσωματική αρμονία του βιολογικού συστήματος φαίνεται σαφέστερα στη βιοσεξουαλική συγκίνηση. Επομένως, δεν είναι παρά λογική συνέπεια, ότι οι διαταραχές της εκφόρτισης της βιοσεξουαλικής ενέργειας, οπουδήποτε κι αν εμφανιστούν, δημιουργούν τη βάση επί της οποίας αναπτύσσονται οι διαταραχές της βιολογικής λειτουργικότητας, προκαλούν, δηλαδή, μια βιοπάθεια.
